Η Βιγκανέλα (Viganella) είναι ένα μικρό ιταλικό χωριό «θαμμένο» σε μία κοιλάδα κοντά στα ιταλο-ελβετικά σύνορα. Για δεκαετίες όμως αντιμετώπιζε ένα ζωτικό πρόβλημα. Επειδή είναι περιτριγυρισμένο από βουνά, για τρεις μήνες τον χρόνο, από τον Φεβρουάριο ως και τον Νοέμβριο, βυθιζόταν στο σκοτάδι, καθώς ο ήλιος δεν έφτανε εκεί.
Η έλλειψη ηλιακού φωτός είχε οδηγήσει σε δραματική μείωση του πληθυσμού, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που αποφάσιζαν να φύγουν, αναζητώντας πιο ηλιόλουστα κλίματα. Η κίνηση που έμελλε να αλλάξει τη μοίρα μιας ολόκληρης περιοχής πάρθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο τότε δήμαρχος, Φράνκο Μιντάλι, συνέλαβε μία ιδέα που στην αρχή ξένισε αρκετούς.
Η τολμηρή λύση του δημάρχου ήταν η εγκατάσταση ενός γιγάντιου καθρέφτη, σε μία από τις πλαγιές που «αγκαλιάζουν» την κοιλάδα, ώστε να αντανακλά το φως του ήλιου στο κέντρο της πόλης!
Ο αρχιτέκτονας Giacomo Bonzani ανέλαβε την πρόκληση και με τη βοήθεια μηχανικών σχεδίασαν αυτόν τον καθρέφτη, που έχει πλάτος 8 μέτρα και άλλα 5 ύψος. Παράλληλα προγραμματίστηκε ώστε να παρακολουθεί την πορεία του ήλιου, αντανακλώντας το ηλιακό φως για έξι ώρες την ημέρα.
Αν και το ανακλώμενο φως, δεν είναι τόσο ισχυρό όσο το άμεσο ηλιακό φως, εντούτοις θερμαίνει την πλατεία και παρέχει το απαραίτητο φυσικό φως στα σπίτια. Ο καθρέφτης κόστισε 100.000 €, ή περίπου 540 € ανά κάτοικο.
Η Viganella έγινε παράδειγμα
Ο καθρέφτης, που χρησιμοποιείται μόνο τους χειμερινούς μήνες και παραμένει καλυμμένος για τον υπόλοιπο χρόνο, προσέλκυσε το ενδιαφέρον και κατάφερε να εμπνεύσει και άλλες πόλεις να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα. Όπως έκανε το 2013, το Rjukan που βρίσκεται σε μια κοιλάδα στην κεντρική Νορβηγία. Μάλιστα η ομάδα μηχανικών που ανέλαβε το έργο πήγε στη Viganella ώστε να μελετήσει το έργο.