Μια 39χρονη περιέγραψε τον αγώνα της με τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, αφού την νάρκωσε με φράουλες και στη συνέχεια την κράτησε αιχμάλωτη σε ένα καταφύγιο για έξι ημέρες ένας γιατρός που παρομοιάστηκε με έναν “Σουηδό Γιόζεφ Φριτσλ”.
Εμφανιζόμενη με το ψευδώνυμο “Isabel Eriksson” σε ένα ντοκιμαντέρ, η 39χρονη πρώην συνοδός πολυτελείας αποκάλυψε την τραυματική φύση της εμπειρίας της, όταν ξύπνησε φυλακισμένη σε ένα τσιμεντένιο θησαυροφυλάκιο για έξι ημέρες πιστεύοντας ότι μπορεί να περάσει εκεί το υπόλοιπο της ζωής της.
Στη σουηδική σειρά ντοκιμαντέρ ανέφερε ότι ένιωθε “πανικόβλητη” και “ανίσχυρη” καθώς την απήγαγαν από τη Στοκχόλμη και την έκλεισαν σε ένα αγρόκτημα 350 μίλια μακριά στα νότια, το 2015.
Ο απαγωγέας της, Martin Trenneborg, σήμερα 47 ετών, παραδέχτηκε την απαγωγή της αρκετούς μήνες αργότερα και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκισης.
Η μίνι σειρά “Το καταφύγιο” περιγράφει λεπτομερώς πώς ο Dr Martin Trenneborg, απήγαγε, νάρκωσε και κλείδωσε την 39χρονη πριν της πει ότι θα είναι σκλάβα του σεξ για χρόνια.
Όπως αναφέρεται, τάισε την Eriksson με φράουλες που ήταν διανθισμένες με Rohypnol, το λεγόμενο “φάρμακο του βιασμού” στο διαμέρισμά της στη Στοκχόλμη, προτού βάλει το αναίσθητο σώμα της στο αυτοκίνητό του και οδηγήσει 350 μίλια στο απομακρυσμένο αγρόκτημά του το 2015.
Η Isabel ξύπνησε και “είδε μια τσίγκινη στέγη και έναν άνδρα να κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα μου και απλά να με κοιτάζει. Και είδα ότι είχα μια βελόνα στο χέρι μου, την οποία τράβηξα βιαστικά. Τότε μου είπε ότι με είχε απαγάγει και ότι θα με κλείσει μέσα για μερικά χρόνια”, είπε σε συνέντευξή της το 2017.
Ο Trenneborg, ο οποίος ήταν γιατρός, άρχισε να σχεδιάζει τη φυλακή του στις απομακρυσμένες περιοχές της Νότιας Σουηδίας το 2010, γεμάτη με ηχομονωμένους τοίχους πάχους 12,5 ιντσών από σκυρόδεμα.
Όταν ολοκληρώθηκε 5 χρόνια αργότερα, πλήρωσε 2.000 λίρες για να περάσει τη νύχτα με την Eriksson, η οποία τότε εργαζόταν ως συνοδός πολυτελείας, τη νάρκωσε και τη μετέφερε στο κρησφύγετό του.
Μιλώντας στο δικαστήριο το 2016, η Eriksson διηγήθηκε πώς ο Trenneborg την ενημέρωσε ότι η πόρτα του θησαυροφυλακίου ήταν χτισμένη σαν “τραπεζικό θησαυροφυλάκιο”, το οποίο “δεν θα μπορούσε ποτέ να ανοίξει”.
“Στη συνέχεια με ρώτησε αν είχα κάποια επιθυμία, αν θα έπρεπε να επεκτείνει το καταφύγιο επειδή θα ζούσα εδώ για πολλά χρόνια”.
Είχε σκοπό, όπως είπε, να τη χρησιμοποιήσει “ως σκλάβα”, να “κάνει σεξ δύο ή τρεις φορές την ημέρα, να καθαρίζει και να μαγειρεύει”, και της πήρε κολπικά δείγματα αίματος για να την εξετάσει για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, ώστε να μπορεί να κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη μαζί της.
Μετά τις ειδήσεις για την εξαφάνιση της Ιζαμπέλ ο Τρένενμποργκ πανικοβλήθηκε και τη συνόδευσε σε αστυνομικό τμήμα της Στοκχόλμης, λέγοντάς της να περιγράψει ότι ήταν μαζί του ασφαλής…
Όμως οι αστυνομικοί υποψιάστηκαν και την ανέκριναν μόνη της, ώστε να αποκαλύψει την τρομακτική της δοκιμασία.
Το αρρωστημένο σχέδιο του Trenneborg για το καταφύγιο του κέρδισε το παρατσούκλι “Ο Γιόζεφ Φριτσλ της Σκανδιναβίας”, λόγω του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν είχε καταφέρει να εκπληρώσει τα σχέδιά του.
Ο Αυστριακός Φριτσλ, που τώρα έχει αλλάξει το όνομά του, το οποίο δεν έχει γίνει δημόσια γνωστό, βίαζε την κόρη του, την οποία κρατούσε αιχμάλωτη επί 24 χρόνια, και έγινε πατέρας επτά παιδιών που γεννήθηκαν από τους βιασμούς.
Ο Trenneborg φυλακίστηκε το 2016 για οκτώ χρόνια για την απαγωγή, αν και δεν κατηγορήθηκε για βιασμό.
Στο δικαστήριο παρουσιάστηκε ένα “σεξουαλικό συμβόλαιο” που είχε συντάξει και το οποίο απαιτούσε από την Isabel να του παρέχει μια “GFE”, “εμπειρία συντρόφου”, η οποία περιελάμβανε το ξύρισμα των μαλλιών του σώματός της και το φιλί, προκειμένου να μειώσει τον χρόνο παραμονής της στο καταφύγιο.
Η Isabel έχει γράψει έκτοτε ένα βιβλίο με τίτλο “You Are Mine” (“Είσαι δική μου”) και έχει φτιάξει προφίλ στο OnlyFans, όπου λέει ότι δημοσιεύει “καλλιτεχνικές” και “καλαίσθητες” φωτογραφίες του εαυτού της.
Για τον Trenneborg λέει: “Ήταν πολύ πειστικός και φαινόταν αρκετά φυσιολογικός, αλλά ήταν το εντελώς αντίθετο. Κάθε πελάτης που είχα προηγουμένως ήταν μια χαρά και απόλυτα αξιοσέβαστος – ο Trenneborg ήταν η πρώτη και μοναδική μου κακή εμπειρία”.