Ο γραφικός οικισμός με τη δοξασμένη ιστορία και την ιδιαίτερη ταυτότητα…
Δυόμιση ώρες μακριά από την πολύβουη Αθήνα, ένας επίγειος παράδεισος, ένας μικρός οικισμός «χωμένος» στην όμορφη Αρκαδία, σε αποφορτίζει από άγχη, κάνοντας σε να ξεχνάς τα πάντα. Η γραφική Ζάτουνα είναι μία από τις εκπλήξεις, που αξίζει να επισκεφθείς.
Από την Κατερίνα Θεοδωροπούλου
Τέσσερα χιλιόμετρα από τη φημισμένη Δημητσάνα, διαθέτει ομορφιές και ιστορία που θα σε εντυπωσιάσουν. Χτισμένη στα 1.020 μ. υψόμετρο, πέρα από το ποτάμι του Λούσιου, κατοικήθηκε από Σλάβους τον 8ο αιώνα, εξ ου και το όνομά της, το οποίο είναι σλαβικό και σημαίνει «πέρα από το ποτάμι» ή «τόπος που πλημμυρίζει με νερό» ενώ σήμερα έχει πληθυσμό 40 μόνιμων κατοίκων.
Πετρόκτιστα σπίτια, παραδοσιακά λιθόστρωτα δρομάκια, εντυπωσιακοί ξενώνες, ταβερνάκια και καφενέδες που σε κάνουν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη εποχή είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά της Ζάτουνας που θα σε κερδίσουν, υπενθυμίζοντάς σου την ξεχωριστή της ταυτότητα.
Τόπος καταγωγής πολλών επιφανών ανθρώπων, όπως των Στάικου Σταϊκόπουλου, οπλαρχηγού που εκπόρθησε το Παλαμήδι και τον Ακροκόρινθο από τους Τούρκους, του τέως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου αλλά και των ηθοποιών Μίμη Φωτόπουλου και Μπεάτας Ασημακοπούλου.
Επιπλέον, είναι και ο τόπος εξορίας του Μίκη Θεοδωράκη με το σπίτι όπου διέμενε να σώζεται μέχρι σήμερα και ένα μουσείο που φέρει το όνομά του να έχει δημιουργηθεί, πλέον, στην περιοχή.
Από τα παλιά κτίσματα που ξεχωρίζουν, εκείνο του παλιού σχολείου του 1919 αλλά και η ιδιαίτερα επιβλητική εκκλησία της Παναγιάς Ελοβίτισσας του 1853. Η περιοχή, επίσης, διαθέτει μεγάλη θρησκευτική παράδοση με το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου με το τεράστιο καμπαναριό, χτισμένο το 1843, να ξεχωρίζει.
