Το ποδόσφαιρο όπως όλοι γνωρίζουμε σε ορισμένα μέρη του κόσμου, είναι το πιο δημοφιλές άθλημα παγκοσμίως, με το οποίο ασχολούνται εκατομμύρια άνθρωποι. Ενώ οι κλασικοί κανόνες που ορίζονται από τη FIFA εφαρμόζονται στα περισσότερα πρωταθλήματα, ορισμένες χώρες και διοργανώσεις έχουν κάποιες δικές τους ιδιόμορφες παραλλαγές. Αυτοί οι όχι και τόσο συμβατικοί κανόνες ποδοσφαίρου φανερώνουν τη διαφορετικότητα, αναδεικνύουν κάποιες παραδόσεις ή και ακόμη είναι αποτέλεσμα πρακτικών αναγκών. Ας δούμε πιο κάτω μερικούς από τους πιο συναρπαστικούς και περίεργους ποδοσφαιρικούς κανόνες από πρωταθλήματα σε όλο τον κόσμο.
1. Χρυσό γκολ και ασημένιο γκολ: «Ξαφνικός θάνατος»
Αν και δεν χρησιμοποιούνται πλέον στα μεγάλα διεθνή τουρνουά, οι κανόνες του Golden Goal και Silver Goal εξακολουθούν να υπάρχουν σε ορισμένα τοπικά πρωταθλήματα και μικρότερα τουρνουά. Ο κανόνας του Χρυσού Γκολ σήμαινε ότι η πρώτη ομάδα που θα σκόραρε κατά τη διάρκεια της παράτασης κέρδιζε αμέσως τον αγώνα. Εφαρμόστηκε από τη FIFA το 1993 και ήταν μια προσπάθεια να αναγκάσει τις ομάδες να γίνουν πιο επιθετικές. Ωστόσο, αργότερα καταργήθηκε, συγκεκριμένα το 2004, επειδή μάλλον ο αγώνας τελείωνε πολύ απότομα και ήταν λίγο ξενέρα!
Ο κανόνας του Silver Goal εισήχθη μετά τις διαφωνίες που υπήρχαν για το Χρυσό γκολ, και ήταν ελαφρώς λιγότερο επεμβατικός. Εάν μια ομάδα προηγούνταν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, ο αγώνας έληγε υπέρ της. Και οι δύο κανόνες είχαν καλές προοπτικές, αλλά συχνά οδηγούσαν σε αμυντικούς προσανατολισμούς από πλευράς των ομάδων. Ωστόσο, είναι ακόμη επιλογές σε διάφορες διοργανώσεις χαμηλότερης κατηγορίας, διατηρώντας ζωντανό το πνεύμα του «ξαφνικού θανάτου» στο ποδόσφαιρο.
2. Ο κανόνας των πέναλτι του MLS: Μια μοναδική προσέγγιση
Στο Major League Soccer (MLS) των Ηνωμένων Πολιτειών, το πρωτάθλημα υιοθέτησε μια σαφώς πιο αμερικανική εκδοχή σχετικά με τα πέναλτι. Μιλάμε τώρα για τα πρώτα του χρόνια τη δεκαετία του 1990. Αντί για τα παραδοσιακά πέναλτι, οι παίκτες ξεκινούσαν με την μπάλα 35 μέτρα μακριά από το τέρμα και είχαν πέντε δευτερόλεπτα για να σκοράρουν. Μπορούσαν να ντριμπλάρουν, να προσποιηθούν ή να δοκιμάσουν οποιαδήποτε skill είχαν για να βάλουν γκολ στον τερματοφύλακα. Έμοιαζε με πέναλτι τύπου χόκεϊ και είχε σκοπό η διαδικασία να γίνει πιο ελκυστική. Αναφορικά με το MLS μπορείτε να βρείτε αγορές στο stoixima NetBet καθώς και tips και προγνωστικά.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο κανόνας αυτός εγκαταλείφθηκε το 2000. Αν κάνετε ένα search στο YouTube μπορείτε να βρείτε επικές στιγμές από τη διαδικασία. Αυτή η αντισυμβατική προσέγγιση μπορεί να ήταν έτσι κάπως πιο δημιουργική, αλλά οι παίκτες και οι οπαδοί προτίμησαν τελικά το κλασικό πρότυπο της διαδικασίας των πέναλτι.
3. Οι προσωρινές αποβολές στο ποδόσφαιρο
Ο κανόνας sin bin, παρόμοιος με αυτόν που βρίσκουμε στο ράγκμπι ή στο χόκεϊ επί πάγου, έχει αρχίσει να εμφανίζεται στο ποδόσφαιρο σε μικρότερες κατηγορίες στην Αγγλία και σε άλλες χώρες. Σε αυτά τα πρωταθλήματα, οι διαιτητές μπορούν να στέλνουν παίκτες σε μια ζώνη προσωρινής αποβολής ή στο «αμαρτωλό κουτί» για παραπτώματα όπως φωνές ή αντιαθλητική συμπεριφορά. Οι παίκτες μένουν εκεί για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα, συνήθως δέκα λεπτά, αφήνοντας την ομάδα τους με παίκτη λιγότερο.
Ο κανόνας αυτός αποσκοπεί στη βελτίωση της πειθαρχίας των παικτών, ιδίως σε νεαρές ηλικίες, αλλά και σε πιο ερασιτεχνικό επίπεδο. Αντί για κίτρινες και ειδικά κόκκινες κάρτες που έχει ως συνέπεια την άμεση μείωση των αριθμών της ομάδας για το υπόλοιπο του αγώνα, η προσωρινή αποβολή είναι ένας τρόπος να τιμωρείται η κακή συμπεριφορά χωρίς να γέρνει επικίνδυνα η ισορροπία του παιχνιδιού προς τη μία ομάδα.
4. Κανόνας των δύο ξένων τερματοφυλάκων της ινδικής Super League
Η Ινδική Σούπερ Λίγκα (ISL) έχει έναν δικό της ιδιόρρυθμο κανόνα. Για τη σεζόν 2014-15, οι ομάδες είχαν τη δυνατότητα να έχουν δύο ξένους τερματοφύλακες στην ομάδα, αλλά περιορίζονταν στο να είναι μόνο ένας στο γήπεδο. Αυτός ο κανόνας είχε ως στόχο να προωθήσει τα ταλέντα της χώρας, επιτρέποντας παράλληλα στους συλλόγους να υπογράψουν πιο ικανούς ξένους παίκτες για να ενισχύσουν την ποιότητα του πρωταθλήματος. Ο συνδυασμός της προώθησης των ντόπιων τερματοφυλάκων με την ταυτόχρονη παροχή ευελιξίας για τη χρησιμοποίηση διεθνών ποδοσφαιριστών έδινε μια μοναδική ισορροπία στο πρωτάθλημα.
5. Ταϊλάνδης: Οι κυλιόμενες αντικαταστάσεις
Σε ορισμένα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου της Ταϊλάνδης, υπάρχει πρόβλεψη για κυλιόμενες αντικαταστάσεις, μια έννοια που συνήθως συνδέεται με το φούτσαλ. Οι παίκτες μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν πολλές φορές χωρίς όριo. Αυτός ο κανόνας έχει σχεδιαστεί για να κρατάει το παιχνίδι se γρήγορο ρυθμό και να επιτρέπει στις ομάδες να διαχειρίζονται καλύτερα τα επίπεδα ενέργειας στη ζέστη και την υγρασία του κλίματος της Ταϊλάνδης.
Ωφελεί επίσης τους ανερχόμενους παίκτες, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν εμπειρία στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να αντικαθίστανται μόνιμα. Αυτός ο κανόνας ξεχωρίζει για την πρακτικότητα και την αποτελεσματικότητά του στην προσαρμογή στις τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες.
6. Ο κανόνας του ύψους του κεφαλιού
Σε αρκετά ερασιτεχνικά πρωταθλήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει ένας μοναδικός κανόνας «ύψους κεφαλής» που απαγορεύει την ύψωση της μπάλας πάνω από το ύψος του κεφαλιού ενός παίκτη. Εάν η μπάλα υπερβεί αυτό το όριο, η κατοχή της μπάλας περνάει στην αντίπαλη ομάδα. Ο σκοπός αυτού του κανόνα είναι να ελαχιστοποιήσει τις γιόμες και να προωθήσει το παιχνίδι με την μπάλα κάτω, καθιστώντας το παιχνίδι ασφαλέστερο (αφού μπορεί να έχουμε άσχημους τραυματισμούς στον αέρα) και πιο εντυπωσιακό, αφού θα έχουμε ένα παιχνίδι με πολλές ντρίμπλες και πάσες.
Συμπέρασμα
Η δημοτικότητα του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη πολυάριθμων τοπικών κανόνων που αντικατοπτρίζουν διαφορετικές αγωνιστικές ανάγκες. Από τις κυλιόμενες αντικαταστάσεις στην Ταϊλάνδη έως το sin bin, αυτοί οι αντισυμβατικοί κανόνες ποδοσφαίρου αναδεικνύουν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους το παιχνίδι προσαρμόζεται στο περιβάλλον του. Μπορεί κανείς να πει πως είναι από τη μία πρακτικοί, αλλά και ιδιόρρυθμοι, οι κανόνες αυτοί, όμως, μας υπενθυμίζουν ότι η παγκόσμια απήχηση του ποδοσφαίρου έγκειται στην ικανότητά του να αγκαλιάζει την αλλαγή διατηρώντας παράλληλα την κεντρική του ουσία.