Στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Ρώμη ο κόσμος μπορεί να φημιζόταν στα μέτρα που λάμβανε για ζητήματα προσωπικής υγιεινής, ωστόσο φέρεται να υπήρχε μια εξαίρεση για τους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων.
Συγκεκριμένα, ο ιδρώτας και η βρωμιά των σωμάτων των αθλητών θεωρούνταν θεραπευτικός και σε ορισμένες περιπτώσεις χρησίμευε ως ελιξίριο υγείας. Ειδικά την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και μετά τους διάσημους αγώνες στο Κολοσσαίο, η βρωμιά των αθλητών έλαβε άλλες διαστάσεις.
Το Greek Reporter έγραψε σε δημοσίευμα ότι δούλοι με ειδικές ξύστρες καθάριζαν τα σώματα των αθλητών και μάζευαν τον ιδρώτα, ώστε να φτιάξουν ένα προϊόν που θα πωλούνταν ως θαυματουργό ελιξίριο υγείας ή κορυφαίο αθλητικό συμπλήρωμα.
Ο κόσμος αγόραζε αυτό το αποξηραμένο υπόλοιπο δέρματος και άλειφε το σώμα του, με την ελπίδα να αποκτήσει τη ζωντάνια και τη δύναμη ενός αθλητή.
Ο ιστορικός Bill Hayes, στο βιβλίο του Sweat: A History of Exercise έγραψε πως ορισμένοι κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να συλλέξουν το συγκεκριμένο προϊόν, ακόμη και ξύνοντας τοίχους στα λουτρά που είχε αγγίξει το σώμα των αθλητών.
Επίσης, ορισμένες σωματικές ακαθαρσίες μετατρέπονταν σε πολυτελής κρέμες προσώπου της εποχής, με τον κόσμο να θεωρεί πως είχαν θεραπευτικές ιδιότητες.
