Σαπιέντζα στα λατινικά σημαίνει σοφία και στην πορεία των αιώνων πήρε και την έννοια της σύνεσης, της προσοχής. Με αυτές τις τρεις λέξεις κατά νου έπρεπε να κάνουν οι ναυτικοί τη διαδρομή κάτω από τη Μεθώνη.
Για αρκετούς αιώνες δεν υπήρχε προσοχή και σοφία στα, εμπορικά κυρίως, ταξίδια, με αποτέλεσμα η θαλάσσια περιοχή νότια της Μεθώνης να έχει πολλά αρχαία ναυάγια, κάτι που μετέτρεψε τη Σαπιέντζα σε νησί με μπόλικη ιστορία από πίσω του.
Καταρχάς, ποιος θα περίμενε πως ένα νησί με σχεδόν μηδενικό πληθυσμό – το 2001 είχαν καταγραφεί 7 κάτοικοι, όμως από τότε είτε πέθαναν είτε έφυγαν- μπορεί να διαδραματίσει ρόλο, να έχει αποτελέσει μέρος υπογραφής συνθήκης και να έχει γίνει διεκδικήσιμο από την Αγγλία…;
Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών, μετά τη Σχίζα, και είναι ένα μέρος που σε εμπνέει να…σοφιστείς. Διαθέτει αφθονία σε χλωρίδα, με ένα μεγάλο δάσος να καλύπτει το περισσότερο της επιφάνειας του, έχει βραχώδεις ακτές και διαθέτει μόλις μία παραλία.
Στο βόρειο τμήμα του νησιού βρίσκεται η Άμμος και, όπως η πλειονότητα της νότιας πελοποννησιακής ακτογραμμής, τα νερά της είναι από τα πιο κρυστάλλινα, πιο καθαρά και πιο εξωτικά που μπορείς να βρεις.
Είναι ακριβώς αυτή η μοναδικότητα και το γεγονός πως το νησί δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε όλο το χρόνο, που έχει προσδώσει αυτή την ομορφιά στην Άμμο και δεν έχει επηρεάσει καθόλου το φυσικό τοπίο.
Η σύνδεση με τη φύση είναι από τα 1-2 βασικά πράγματα που αναζητούν οι τουρίστες, ντόπιοι και μη, και στη Σαπιέντζα αυτό είναι αναπόφευκτο να το βρεις.
Εκτός από τη μεγάλη ποικιλία σε δέντρα, κυρίως αείφυλλων πλατύφυλλων, με τις πανάρχαιες κουμαριές ύψους 10-15 μέτρων να συνθέτουν το περίφημο κουμαρόδασος, η Σαπιέντζα έχει και μπόλικη πανίδα, όντας ένα από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα με καθαρόαιμους πληθυσμούς κρητικού αίγαγρου.
Στα ιστορικά της κιτάπια η Σαπιέντζα βρέθηκε για πολλούς αιώνες υπό βενετική και φραγκολεβαντίνικη κατοχή, με το έτος 1209 να είναι αυτό κατά το οποίο παραχωρήθηκε από τους Βενετούς στον Φράγκο Γοδεφρείδο Βιλεαρδουινό, με συνθήκη να υπογράφεται στο Μοναστήρι των Βενεδικτίνων.
Η Σαπιέντζα, μαζί με το Ελαφονήσι, βρέθηκαν και στο επίκεντρο διπλωματικού επεισοδίου περί τα 1850, με την περίφημη υπόθεση Πατσίφικο.
Τότε ο ενοχλημένος ελληνικός όχλος, καθοδηγούμενος από την ελληνική κυβέρνηση, είχε εισβάλλει στο σπίτι του Πορτογάλου Δαυίδ Πατσίφικο, η Βρετανία είχε ζητήσει μια εξωφρενική αποζημίωση που δεν έγινε δεκτή από την ελληνική πλευρά και φτάσαμε στα παρκερικά, με τον βρετανικό στόλο να αποκλείει περιοχές όπως τον Πειραιά και τη Σύρο.
Οι Άγγλοι ζητούσαν τη Σαπιέντζα ισχυριζόμενοι πως ανήκει στα Ιόνια νησιά που τότε ήταν υπό την κατοχή τους, όμως δεν ικανοποιήθηκε ποτέ το παράλογο αίτημα τους. Η ίδια παρέμεινε ανέγγιχτη και αποτέλεσε ένα από τα αγκυροβόλια των εμπορικών πλοίων και κομμάτι σύνδεσης της Ιταλίας με τη Μέση Ανατολή για εμπορικές συναλλαγές.
Γι’ αυτό και στα πέριξ του νησιού βρίσκονται απομεινάρια από ναυάγια, όπως οι κίονες ή οι ρωμαϊκές σαρκοφάγοι.
Στο νησί θα συναντήσει κανείς επίσης και τον επιβλητικό φάρο που κάποτε ήταν ο υψηλότερος της Μεσογείου, αγγίζοντας τα 18 μέτρα. Το σκηνικό θυμίζει αρκετά την ταινία Lighthouse, καθώς για αρκετές δεκαετίες ζούσαν εκεί 2 φαροφύλακες που συνήθως ήταν οι μοναδικοί κάτοικοι στο νησί. Το φως του έφτανε ως τα απέναντι χωριά και χρησίμευσε για να διαβάζουν και να ράβουν την περίοδο της κατοχής. Εδώ και χρόνια ο φάρος λειτουργεί με φωτοβολταϊκά.
Τέλος, αυτό που αποτελεί το κυριότερο χαρακτηριστικό της Σαπιέντζας είναι πως στα νερά της ανήκει και το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, το φρέαρ των Οινουσσών, όπου βρίσκεται το υποβρύχιο τηλεσκόπιο Νέστορας και αναζητά νέτρινα που ενδεχομένως να φέρουν πληροφορίες για το παρελθόν ή το μέλλον του πλανήτη.
Αν μη τι άλλο η Σαπιέντζα διαθέτει πλούσιο πληροφοριακό background, που αξίζει να μάθει κανείς ενόσω θα απολαμβάνει τα υπέροχα νερά της με θέα το κουμαρόδασος και την απέραντη ομορφιά της.