Τον κώδωνα του κινδύνου ότι η επιδοτούμενη εκρίζωση της ΕΕ θα αποτελειώσει τον ελληνικό αμπελώνα, η εγκατάλειψη του οποίου συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, κρούουν οι οινοποιητικοί συνεταιρισμοί της χώρας, που συμμετείχαν στην πανελλήνια σύσκεψη που διοργάνωσε η ΚΕΟΣΟΕ.
Ταυτόχρονα, η παραπάνω προειδοποίηση αποτελεί και την απάντηση στις συστάσεις της Ομάδας Υψηλού Επιπέδου (Ο.Υ.Ε) για τον περιορισμό του δυναμικού παραγωγής μέσω μόνιμων εκριζώσεων στα επίπεδα της συνεχιζόμενης μειούμενης ζήτησης κρασιού.
Επί της πρότασης αυτής, οι οινοποιητικοί συνεταιρισμοί αντικρούουν το σκεπτικό καθώς, όπως επισημαίνουν, τα προβλήματα που επικαλείται η Ο.Υ.Ε αφορούν κατά βάση προβλήματα των βορείων χωρών της ΕΕ, ενώ η Ελλάδα δεν παρουσιάζει προβλήματα υπερπροσφοράς οίνων και συνεπώς το προτεινόμενο καθεστώς των εκριζώσεων, δεν την αφορά πλην ίσως των περιπτώσεων των υπερήλικων αμπελουργών χωρίς διαδοχή.
«Η αξιοπρέπεια των αμπελουργών δεν διασφαλίζεται με τις εκριζώσεις, αλλά από την εν δυνάμει υποστήριξη των απρόσκοπτων μεταβιβάσεων με οικονομικά κίνητρα», τονίζουν οι οινοποιητικοί συνεταιρισμοί και η ΚΕΟΣΟΕ
Σημειώνουν δε ότι οι συστάσεις της Ο.Υ.Ε , ουδόλως ασχολούνται με τον συρρικνούμενο πρωτογενή τομέα και την μείωση των εκτάσεων αμπελοκαλλιέργειας (την οποία και διαπιστώνει), που είναι αποτέλεσμα της εκρηκτικής αύξησης του κόστους καλλιέργειας.
Το επικίνδυνο φαινόμενο
Τη στιγμή που στην ΕΕ συζητούνται οι επιδοτούμενες εκριζώσεις, στην Ελλάδα παρατηρείται, ένα περισσότερο επικίνδυνο φαινόμενο, αυτό της εγκατάλειψης της καλλιέργειας, πραγματικότητα που δεν απασχολεί τους πολιτικούς ιθύνοντες, παρ’ ότι η ΚΕΟΣΟΕ το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο πρόβλημα του τομέα, πρόβλημα το οποίο απασχόλησε έντονα το πρόσφατο συνέδριο για την αμπελουργία στα Ιωάννινα.
Στη βάση αυτή δεν είναι άμοιρα και τα χαρακτηριστικά των ελληνικών αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων με μέσο μέγεθος τα 4 στρέμματα, έκταση που δεν διασφαλίζει καμία προϋπόθεση βιωσιμότητας
«Η αξιοπρέπεια των αμπελουργών δεν διασφαλίζεται με τις εκριζώσεις, αλλά από την εν δυνάμει υποστήριξη των απρόσκοπτων μεταβιβάσεων με οικονομικά κίνητρα. Η κλιματική κρίση επιδεινώνεται με την εκρίζωση εκτάσεων αμπελοκαλλιέργειας, που είναι φιλική στο περιβάλλον, ενώ παράλληλα ο κρατικός μηχανισμός έχει καθυστερήσει δραματικά για την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος της λειψυδρίας», σημειώνουν.
Ταυτόχρονα, όπως επισημαίνουν οι οινοποιητικοί συνεταιρισμοί, η αναντιστοιχία των εκτάσεων του Αμπελουργικού Μητρώου με το ΟΣΔΕ και τις ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΗΓΚΟΜΙΔΗΣ αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του τομέα.
Επίσης, κύριο πρόβλημα παγκόσμιο, ευρωπαϊκό, αλλά κυρίως Ελληνικό, με το οποίο δεν ασχολείται κανείς, χαρακτηρίζεται αυτό των αιτίων της δραματικής μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, που δεν επαρκεί παρά μόνο για την κάλυψη των αναγκαίων δαπανών του το πρώτο εικοσαήμερο του μήνα, που εξ’ αντικειμένου περιορίζει την κατανάλωση του οίνου.
Ως εκ τούτου, οι νέοι ως κύριος μοχλός της κατανάλωσης οίνου σήμερα και μελλοντικά, δεν είναι και δεν θα είναι σε θέση να αναπληρώσουν την απώλεια της κατανάλωσης.
«Η ζητούμενη αύξηση της κατανάλωσης οίνων, σχετίζεται άμεσα με τις τιμολογιακές πρακτικές των σημείων εστίασης τα οποία τιμολογούν τους τελικούς καταναλωτές οίνων έως και 15 φορές παραπάνω , σε σχέση με το κόστος αγοράς των οίνων, απομακρύνοντάς τους υπέρ άλλων αλκοολούχων ποτών», επισημαίνεται, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι «η βιωσιμότητα των οινοποιείων, λόγω του απεχθούς τραπεζικού δανεισμού, της αστάθειας που προκαλεί η κλιματική αλλαγή και των στρεβλώσεων στην αγορά οίνου, βρίσκεται σε οριακό σημείο».
Τι ζητούν ΚΕΟΣΟΕ και οινοποιητικοί συνεταιρισμοί
Οι οινοποιητικοί συνεταιρισμοί και η ΚΕΟΣΟΕ, θεωρούν ότι ο κλάδος έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα και καλούν το Υπ. Α.Α.Τρ, να αντιμετωπίσουν από κοινού την έκρυθμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Για το λόγο αυτό απαιτείται να συσταθεί αντίστοιχη Ομάδα Υψηλού Επιπέδου και στη χώρα μας με την συμμετοχή του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και όλων των επαγγελματικών φορέων Αμπέλου και Οίνου.
Τέλος ο κλάδος και το Υπ.Α.Α.τρ οφείλουν να προχωρήσουν στην σύνταξη μελέτης για το Στρατηγικό Σχεδιασμό της ελληνικής αμπελουργίας, αφού ο πρωτογενής τομέας σήμερα κινείται χωρίς σχεδιασμό με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον της καλλιέργειας.