Φύση, ιστορία, γραφικότητα, δραστηριότητες, λαχταριστή παραδοσιακή κουζίνα και χειροποίητα τοπικά προϊόντα συνθέτουν το ακαταμάχητο «πακέτο» εμπειριών που προσφέρει η Ορεινή Αρκαδία. Η πάλαι ποτέ «μπαρουταποθήκη του Μοριά» η όμορφη Δημητσάνα είναι ιδανική βάση για να την εξερευνήσετε.
Χτισμένη πάνω σε δύο λόφους, σε υψόμετρο 950 μέτρων, η Δημητσάνα, ιστορική κωμόπολη της Αρκαδίας, μεταφέρει ολοζώντανους στο σήμερα τους θρύλους και τους μύθους, την ιστορία και τις μνήμες που συνδέονται με αυτή την ξεχωριστή γωνιά της Ελλάδας.
Η Δημητσάνα είναι το κατάλληλο σκηνικό για να πλάσεις νουάρ ιστορίες… παρότι το ρολόι του χωριού, που χτυπάει αδιάκοπα όλο το εικοσιτετράωρο ανά μισή ώρα, σε βγάζει από τις φαντασιακές περιπέτειές σου.
Ο διατηρητέος οικισμός έχει αναπτυχθεί στο σημείο που βρισκόταν η αρχαία Τεύθιδα, πάνω από το φαράγγι του Λούσιου. Η ομορφιά του τοπίου απογειώνεται στη θέα της κοιλάδας του ποταμού, με φόντο τη Μεγαλόπολη και στο βάθος τον Ταΰγετο.
Περπατώντας ο επισκέπτης στα δρομάκια της Δημητσάνας είναι σαν να περιηγείται σε ένα ζωντανό ανοιχτό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, ανάμεσα σε αυστηρά και λιτά πετρόχτιστα κτίρια, γέφυρες, μοναστήρια, μπαρουτόμυλους και νεροτριβές. Μια ολόκληρη ιστορία, που την αφηγούνται η πέτρα και το νερό, και περνά από την αρχαία Τεύθιδα στην Τουρκοκρατία και στο «δημητσανίτικο μπαρούτι».
Στη Βιβλιοθήκη της Δημητσάνας λειτουργεί το μουσείο της, με αρχαιολογική συλλογή αλλά και είδη λαϊκής τέχνης και αντικείμενα συνυφασμένα με το παρελθόν της, όπως αργαλειοί και υφαντά.
Έξω από τον οικισμό βρίσκεται το Μουσείο Υδροκίνησης ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι Μονές Φιλοσόφου και Προδρόμου, μέσα στο φαράγγι του Λούσιου.
Βόλτες και βαθιές ανάσες
Η Δημητσάνα είναι γεμάτη από παλιά πέτρινα σπίτια. Τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν αφεθεί στην τύχη τους, αλλά έχουν ανακαινιστεί και έχουν γίνει κατοικίες και ξενώνες. Στα στενάκια της, το σκούρο γκρι της πέτρας κάνει αντίθεση με τα κόκκινα κεραμίδια.
Από την ιστορική βιβλιοθήκη του χωριού μέχρι το σπίτι του Παλαιών Πατρών Γερμανού, τα πέτρινα καλντερίμια δυσκολεύουν τους άμαθους επισκέπτες. Τον χειμώνα το χιόνι δεν σπανίζει, όπως και η ομίχλη. «Ξυπνάς το πρωί, ανοίγεις το παράθυρό σου και ο κρύος αέρας σε χτυπάει στο πρόσωπο.