Γράφει η Μαίρη Παναγιωτακοπούλου
Η θεωρία των «Σπασμένων Παραθύρων» αναδύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 μέσα από κοινωνικές έρευνες στις Ηνωμένες Πολιτείες και υποστηρίζει ότι τα σημάδια εγκατάλειψης και παραμέλησης σε μια κοινότητα μπορούν να προκαλέσουν ένα επιβλαβές αίσθημα παρακμής. Όταν οι πολίτες παρατηρούν «σπασμένα παράθυρα», εγκαταλελειμμένα κτίρια και κακή συντήρηση δημόσιων χώρων, αυτό στέλνει το μήνυμα ότι κανείς δεν νοιάζεται για την περιοχή τους, οδηγώντας τους κατοίκους στην απογοήτευση και στην αποδοχή της παρακμής ως αναπόφευκτης. Ο βανδαλισμός σε παρατημένα κτίρια συχνά προκύπτει από την αίσθηση αδιαφορίας, ενισχύοντας τον κύκλο της παρακμής.
Τα παραδείγματα είναι εμφανή: το Τουριστικό, το Γηροκομείο και τα Λουτρά του Βρωμονερίου, τρία εμβληματικά κτίρια στα ομορφότερα σημεία της πόλης, έχουν αφεθεί στη φθορά και τον βανδαλισμό.
Στην πόλη μας, τους Γαργαλιάνους, αυτή η θεωρία έχει επιβεβαιωθεί. Τα πιο σημαντικά κτίρια και θεσμοί έχουν εγκαταλειφθεί, ενώ οι “υποσχέσεις” για την αποκατάστασή τους από τις Δημοτικές Αρχές των τελευταίων τουλάχιστον 40 ετών παραμένουν ανεκπλήρωτες. Το κλίμα παραίτησης έχει οδηγήσει στην αποδοχή ότι “τίποτα δεν αλλάζει”.
Τα Ιαματικά Λουτρά του Βρωμονερίου, που θα μπορούσαν να φέρουν ζωντάνια στην περιοχή μέσω του ιαματικού τουρισμού, παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Εξίσου ανησυχητική, που μας έχει συγκλονίσει, ήταν η πρόσφατη παύση της Φιλαρμονικής Γαργαλιάνων, μετά από σχεδόν 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Η Φιλαρμονική δεν ήταν απλώς ένας μουσικός θεσμός, αλλά σύμβολο της πολιτιστικής μας ταυτότητας και σύνδεσμος με την ιστορία μας.
Η εφαρμογή του Καποδιστριακού Νόμου το 2010 επέφερε σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητά μας. Η συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών έχει καταστήσει τη ζωή μας δυσκολότερη, ενώ η αποδυνάμωση του τοπικού διοικητικού ελέγχου έχει οδηγήσει σε στασιμότητα και παρακμή. Πολλοί νέοι φεύγουν αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες, ενώ η ζωή στην πόλη γίνεται ολοένα πιο μοναχική.
Ωστόσο, η πορεία αυτή μπορεί να αναστραφεί μέσω συλλογικής δράσης. Η αποκατάσταση του Τουριστικού και του Γηροκομείου, καθώς και η αναβίωση των Ιαματικών Λουτρών του Βρωμονερίου, θα μπορούσαν να ανανεώσουν την εικόνα της περιοχής μας. Η επιστροφή της Φιλαρμονικής θα αναζωογονούσε την αίσθηση κοινότητας και περηφάνειας.
Αυτές οι παρεμβάσεις είναι κρίσιμες για να αλλάξει το κλίμα στην πόλη μας. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν προγράμματα που θα προωθούν τη συμμετοχή των κατοίκων και θα ενισχύουν την κοινωνική αλληλεπίδραση. Ο Δήμος Τριφυλίας μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο, κινητοποιώντας τους πολίτες για την αναγέννηση της πόλης.
Σε αυτό το σημείο, είναι απαραίτητο να υπογραμμίσουμε το εξής: Η φωνή κάθε πολίτη έχει σημασία, και όταν ενώνονται πολλές φωνές, η δύναμη πολλαπλασιάζεται. Η συλλογική δράση είναι το κλειδί για να επιτευχθούν στόχοι που φαινομενικά μοιάζουν ακατόρθωτοι. Κάθε άτομο μπορεί να νιώθει ότι η δική του φωνή δεν είναι αρκετή, αλλά όταν οι φωνές ενώνονται γύρω από έναν κοινό σκοπό, δημιουργούν ένα κύμα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η αλλαγή, ιστορικά, έρχεται από τη δράση των πολλών, που απαιτούν δικαιοσύνη, σεβασμό και καλύτερες συνθήκες. Όταν πρόκειται για κοινωνικά, πολιτικά ή περιβαλλοντικά ζητήματα, οι πολίτες μαζί μπορούν να προκαλέσουν μεταμορφωτικές αλλαγές. Με την οργάνωση, τον συντονισμό και τη συνεχή πίεση, οι συλλογικές προσπάθειες μπορούν να διαμορφώσουν το μέλλον και να μετατρέψουν το “ακατόρθωτο” σε πραγματικότητα.
Η δύναμη βρίσκεται στη συλλογική δράση!
Μέσα από τη συνεργασία και τη δέσμευση για την αποκατάσταση της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μπορούμε να διαμορφώσουμε μια πόλη που εκπέμπει ζωή και προσφέρει προοπτικές για όλους.
Μαίρη Παναγιωτακοπούλου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
B.A., M.A.C.P.