Η Βρετανίδα Tizi Hodson, είχε στο πίσω μέρος του μυαλού της μια απορία για περίπου 48 χρόνια. Ποιος ήταν ο λόγος που μια αίτηση που είχε κάνει για την δουλειά των ονείρων της, δηλαδή κασκαντέρ πάνω σε μηχανές, δεν είχε ποτέ απαντηθεί.
Πρόσφατα έμαθε, με την ιστορία της να δημοσιεύεται από το BBC, ότι η απάντηση στην αίτηση, είχε χαντακωθεί στα συρτάρια ενός γραφείου στο ταχυδρομείο. Παρόλο όμως που συνέβη αυτή η αναποδιά και δεν έλαβε την απάντηση εγκαίρως, αργότερα κατάφερε να βρει μια δουλειά που της επέτρεψε να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο.
Η επιστολή έφτασε στα χέρια της τώρα, στα 70 της χρόνια, με ένα χειρόγραφο στο πάνω μέρος της που έλεγε «Καθυστερημένη παράδοση από το Staines Post Office. Εντοπίστηκε πίσω από ένα συρτάρι».
Βέβαια η ίδια εντόπισε ακόμα ένα μυστήριο. «Πώς βρήκαν τη διεύθυνσή μου, αφού από τότε έχω αλλάξει σπίτι περίπου 50 φορές, ακόμα και χώρες τέσσερις-πέντε φορές». Σε κάθε περίπτωση, «σημαίνει για εμένα πολλά αυτή η επιστροφή. Θυμάμαι πολύ καθαρά να κάθομαι στο διαμέρισμά μου στο Λονδίνο και να γράφω την επιστολή. Τσέκαρα καθημερινά το ταχυδρομείο μου αλλά δεν υπήρχε τίποτα και είχα απογοητευτεί πολύ, γιατί ήθελα πραγματικά να γίνω κασκαντέρ σε μοτοσικλέτα».
Τελικά κατάφερε να μετακομίσει στην Αφρική και να γίνει χειρίστρια φιδιών και γητεύτρια αλόγων, έμαθε να οδηγεί αεροπλάνα και εργάστηκε ως ακροβάτρια και εκπαιδεύτρια πιλότων. Δεν την χάλασε…
Αν είχε λάβει στην ώρα της αυτή την επιστολή, τότε η ζωή της θα είχε αλλάξει εντελώς. «Ήμουν προσεκτική ώστε να μην αποκαλύψω στην αίτηση ότι είμαι γυναίκα, διαφορετικά σκεφτόμουν ότι δεν είχα καμία ελπίδα να με καλέσουν σε συνέντευξη. Έφτασα σε σημείο να τους γράψω, βλακωδώς, ότι δεν με ένοιαζε πόσα κόκαλα θα έσπαγα γιατί ήταν κάτι που μου συνέβαινε συχνά και το είχα συνηθίσει. Μου φαίνεται απίστευτο το ότι μού επιστράφηκε αυτή η επιστολή μετά από τόσο καιρό. Αν μπορούσα να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου, θα της έλεγα να κάνει ό,τι τελικά έκανα και να πάει όπου πήγα. Έζησα υπέροχα, ακόμα και αν έσπασα μερικά κόκαλα».