Ο Δείκτης Νοημοσύνης (Intelligence Quotient, IQ) είναι ο δείκτης ο οποίος μετρά προσεγγιστικά την ευφυΐα ενός ατόμου σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Το IQ κάθε ατόμου μετράται με διάφορες μεθόδους, οι οποίες περιλαμβάνουν συνήθως τεστ με ερωτήσεις ή διαδικασίες με καθορισμένα αντικείμενα.
Ουσιαστικά, για πολλούς, το IQ υποτίθεται ότι μετράει και το πόσο καλά μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει πληροφορίες και λογική για να απαντήσει σε ερωτήσεις ή να κάνει προβλέψεις.
Γενικότερα, υπάρχει η πεποίθηση ότι ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται με υψηλό IQ, αλλά ακόμα και έτσι πρέπει να τηρούν μια «ρουτίνα» που τους επιτρέπει να ανθίσουν και να βελτιώσουν τις γνωστικές ικανότητές τους.
Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, η ευφυΐα είναι κάτι που (ουσιαστικά) «χτίζεται».
Οι ψυχολόγοι, πάντως, συμφωνούν στο ότι οι καθημερινές συνήθειες των ανθρώπων με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης τείνουν να τους «καθυστερούν» περισσότερο παρά να βοηθούν στην ανάπτυξη της νοημοσύνης τους.
Ωστόσο, κάποιοι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι υπάρχουν επτά συνήθειες που μπορεί να δείξουν ότι ένας άνθρωπος έχει χαμηλό IQ.
Ποιες είναι αυτές οι συνήθειες
Μια καθημερινή συνήθεια των ανθρώπων με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης αφορά περισσότερο σε αυτό που δεν κάνουν, παρά σε αυτό που κάνουν.
Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης αποφεύγουν να προκαλούν τον εαυτό τους. Έτσι, αντί να διαλέγουν τις δύσκολες εργασίες και να βλέπουν πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν, ακολουθούν τον δρόμο της μικρότερης «προσπάθειας».
Ακόμα, αποφεύγουν την επίλυση προβλημάτων και τείνουν να αποδέχονται τα αρνητικά αποτελέσματα ως κάτι που δεν μπορούν να αλλάξουν.
Ένα σημάδι της υψηλής νοημοσύνης είναι η κλίση στην επίλυση προβλημάτων, αντιθέτως, οι άνθρωποι με χαμηλό IQ αφήνουν τον φόβο της αποτυχίας να τους οδηγήσει μακριά από το να εμπλακούν σε πολύπλοκες καταστάσεις.
Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης τείνουν να έχουν περιορισμένη αίσθηση της περιέργειας.
Τους λείπει το ενδιαφέρον να πιέσουν τον εαυτό τους να μάθουν νέα πράγματα ή ιδέες, γεγονός που μπορεί να τους αφήσει να αισθάνονται κολλημένοι σε ένα σημείο.
Στο ίδιο πλαίσιο με τα παραπάνω, οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης δεν διαβάζουν τόσο συχνά όσο οι άνθρωποι με ανώτερα επίπεδα νοημοσύνης.
Η πράξη της ανάγνωσης λειτουργεί όπως η άσκηση: Διατηρεί τον εγκέφαλο των ανθρώπων ενεργό και ενισχύει τις ικανότητες κριτικής σκέψης. Αυτό είναι κάτι που δεν αφορά τους ανθρώπους με χαμηλό IQ.
Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν κακές δεξιότητες διαχείρισης του χρόνου, γεγονός που εμποδίζει την ικανότητά τους να κάνουν πράγματα. Αποσπούν εύκολα την προσοχή τους και έχουν την τάση να χρονοτριβούν, ειδικά όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν σημαντικές εργασίες.
Οι άνθρωποι με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης δεν αμφισβητούν αυτά που έμαθαν να πιστεύουν σε όλη τους τη ζωή.
Αποδέχονται τον κόσμο ως έχει, μέσα από την περιορισμένη προοπτική τους. Δεν ρωτούν ούτε «γιατί», αλλά ούτε και «πώς».
Τέλος, οι άνθρωποι με χαμηλό IQ δεν θέλουν να βγουν από το comfort zone τους και να μάθουν νέες δεξιότητες. Τους τρομάζει και μόνο η ιδέα της μάθησης, οπότε μένουν ακριβώς εκεί που βρίσκονται. Προτιμούν να εγκατασταθούν ακόμη πιο βαθιά στην κανονική τους ρουτίνα παρά να ταρακουνήσουν τα πράγματα και να φτάσουν στα προσωπικά τους άκρα.
