Η καταστροφή στη φετινή ελαιοπαραγωγή παίρνει δραματικές διαστάσεις. Η οργή και η αγανάκτηση του αγροτικού κόσμου της Μεσσηνίας είναι δικαιολογημένη. Πρέπει να μετατραπεί σε δύναμη οργάνωσης και συλλογικής διεκδίκησης. Τα αιτήματα του αγροτικού κινήματος είναι δίκαια.
- Αποζημίωση στο 100% της ζημίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Άμεση καταγραφή της ζημίας ανά παραγωγό και περιοχή.
- Αρδευτικά έργα σε όλο τον νομό χωρίς μετακύλιση του κόστους στον παραγωγό.
Η φετινή καταστροφή δεν είναι “κεραυνός εν αιθρία”, ούτε αποτέλεσμα ορισμένων “ακραίων καιρικών φαινομένων”. Όπως επίσης κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα επαναληφθεί.
Στην φετινή καταστροφή αποτυπώνεται με τραγικό τρόπο η παντελής κρατική έλλειψη σχεδιασμού και προστασίας του λαϊκού εισοδήματος και της λαϊκής οικογένειας.
Το 2024, την εποχή των τεράστιων αλμάτων της επιστήμης, δεν μπορούμε να ανεχτούμε ο άνθρωπος να είναι έρμαιο των καιρικών συνθηκών. Την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, της “πράσινης και νεοφυούς γεωργίας”, η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων διαχρονικά, συνοψίζεται στο: “το καλοκαίρι διψάς και καίγεσαι – το χειμώνα πνίγεσαι”.
Τα καιρικά φαινόμενα, όπως η λειψυδρία, δεν έχουν τις ίδιες επιπτώσεις για όλους. Το φετινό καλοκαίρι, την στιγμή που οι ελιές διψάγανε, την ίδια στιγμή στα διπλανά ξενοδοχεία, οι κήποι ήταν πράσινοι και οι πισίνες γεμάτες.
Είναι διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων να έχουν προτεραιότητες τα θέλω των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Γι’ αυτό εδώ και δεκαετίες, δεν έχει φτιαχτεί ούτε ένα ολοκληρωμένο αρδευτικό έργο στο Νομό. Ενώ, τα όποια έργα έγιναν, είναι αποσπασματικά: το Φιλιατρινό φράγμα παραμένει χωρίς δίκτυο άρδευσης, ο Πάμισος και όλα τα ποτάμια του Νομού χύνονται στη θάλασσα και τα διπλανά χωράφια μένουν απότιστα. Ενώ, ό, τι έργο σχεδιάζεται να γίνει, είναι με κριτήριο κόστους – οφέλους, με ιδιωτικοοικονομικές λειτουργίες και μετακύλιση του κόστους στους αγρότες.
Αντίστοιχα η ίδια πολιτική εκφράζεται στην έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, της αντισεισμικής θωράκισης, του επικίνδυνου οδικού δικτύου και σε κάθε πλευρά της ζωής του λαού.
Ο λαός της Μεσσηνίας να απομονώσει τις κυβερνητικές φωνές, που σαν “πόντιοι Πιλάτοι” το παίζουν “όψιμοι” υποστηριχτές των αγροτών. Ο σκοπός τους είναι το ξελάσπωμα της κυβέρνησης και της ΕΕ. Οι τοποθετήσεις τους, πίσω από την περιγραφή του προβλήματος, είναι “ναι μεν, αλλά”, καλούν στο “να κρατάμε μικρό καλάθι” και εκβιάζουν ωμά τους αγρότες! Απειλούν ότι θα “πέσει έξω το κράτος και ο προϋπολογισμός”, “ότι θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι”, προσπαθώντας να δημιουργήσουν κοινωνικό αυτοματισμό.
Την ίδια στιγμή, όμως, η κυβέρνηση, με τη συναίνεση των ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών ΝΑΤΟϊκών υπερασπιστών, δαπανούν 500.000 ευρώ την ημέρα, από τα λεφτά του ελληνικού λαού για την φρεγάτα στην Ερυθρά, εκατομμύρια ευρώ για τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, τον εφοδιασμό με όπλα της Ουκρανίας κτλ.
Από την άλλη, οι φωνές της “ρεαλιστικής αντιπολίτευσης” συνιστούν ψυχραιμία και ρεαλιστικότητα. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, λειτουργώντας ως ασπίδα της κυβέρνησης, “συμβουλεύουν” τους αγρότες να μην ζητάνε αποζημιώσεις από το κράτος. Προτείνουν να φτιαχτούν κάποιοι φάκελοι προς την ΕΕ και από εκεί να πάρουν κάποια ψίχουλα οι αγρότες. Εννοούν τα ΚΟΕ (παλιά ΠΣΕΑ) όπου οι περσινοί και οι προπέρσινοι «φάκελοι» κάπου αγνοούνται. Που ακόμα και αν εγκριθεί κάποιο ποσό, αυτό θα δοθεί μετά από χρόνια και θα είναι ελάχιστο. Ενώ όσοι φέρνουν το πρόσφατο παράδειγμα της Ρουμανίας, που η ΕΕ ενέκρινε 400 εκατομμύρια για αποζημιώσεις λόγω ζέστης και ανομβρίας, κρύβουν ότι εκεί οι αγρότες πήραν ψίχουλα.
Όλα αυτά τα χρόνια Κράτος, κυβερνήσεις, υπουργοί, περιφερειάρχες, δήμαρχοι κτλ, έχουν ευθύνη για την κατάσταση στην αγροτική παραγωγή.
Η αιτία είναι η πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση, βάση οδηγιών της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, όπως κάθε προηγούμενη κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κτλ). Αυτή η πολιτική είναι που θεωρεί “μη επιλέξιμες” δαπάνες τα αρδευτικά, που κόβει τις επιδοτήσεις, που δεν αποζημιώνει τελικά καμία ζημιά στο 100%, που ρίχνει τους αγρότες στα νύχια μεγαλέμπορων με το αίσχος των ανοιχτών τιμών κτλ.
Είναι αυτή η πολιτική που έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες στου δρόμους όλης της Ευρώπης.
Ο μόνος δρόμος σήμερα για την επιβίωση των αγροτών είναι η ικανοποίηση των αιτημάτων τους εδώ και τώρα, χωρίς υπεκφυγές.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους αγρότες να μπουν στον αγώνα για την επιβίωσή τους και το μέλλον των οικογενειών τους. Αυτός ο αγώνας πρέπει να αγκαλιαστεί από όλο τον λαό της Μεσσηνίας.
Μέσα από την συλλογική πάλη, την οργάνωση του αγροτικού κινήματος και την κοινή συμπόρευση με τον υπόλοιπο λαό, μπορεί σήμερα ο λαός της Μεσσηνίας να έχει νίκες και κατακτήσεις. Υπάρχει η αγωνιστική πείρα όλων των προηγούμενων χρόνων. Ό, τι κατακτήθηκε ήταν αποτέλεσμα σκληρών, ανυποχώρητων και συντονισμένων αγώνων.
Απέναντι στο κοινό μέτωπο Κυβέρνησης – Αντιπολίτευσης – ΕΕ – Βιομηχάνων, ο λαός της Μεσσηνίας να προτάξει το δικό του κοινό μέτωπο, τη μόνη σήμερα δύναμη που μπορεί να επιβάλει κατακτήσεις και συνολικότερες ρήξεις.
