ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μεγαλύτερη ευελιξία στη χορήγηση των στεγαστικών επιδομάτων σε φοιτητές που ενοικιάζουν κατοικία λόγω σπουδών, ώστε αντί για τον δήμο που λαμβάνεται υπόψη σήμερα, να γίνεται με βάση την Περιφερειακή Ενότητα στην οποία βρίσκεται κάθε πανεπιστήμιο, ζήτησε με παρέμβασή του ο βουλευτής Μεσσηνίας Περικλής Μαντάς από τον Γενικό Γραμματέα Ανώτατης Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, κ. Νίκο Παπαϊωάννου.
Η πρωτοβουλία του βουλευτή αφορά στο επίδομα ύψους 1.000 ευρώ κατ’ έτος το οποίο χορηγείται μέσω ηλεκτρονικής διαδικασίας σε φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τις εστίες τους, αποτελώντας ένα σημαντικό βοήθημα για πολλές ελληνικές οικογένειες και με βασική προϋπόθεση για τη λήψη του ο φοιτητής να διαμένει σε μισθωμένη κατοικία στην πόλη των σπουδών του. Στην περίπτωση όμως της Μεσσηνίας και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, η διαδικασία αυτή λειτουργεί προβληματικά, δημιουργώντας πρόσθετα ζητήματα και εξαιρώντας αναίτια πολλούς δυνητικούς δικαιούχους.
Σημαντικό παράγοντα στο πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι πολλοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου που φοιτούν στην Καλαμάτα επιλέγουν να διαμείνουν στη Μεσσήνη, η οποία βρίσκεται εγγύτερα στο κτιριακό συγκρότημα του πανεπιστημίου στον Αντικάλαμο, χάνοντας όμως με τον τρόπο αυτό το δικαίωμα λήψης του στεγαστικού επιδόματος, λόγω διαμονής τους σε διαφορετικό δήμο από τον δήμο στον οποίο βρίσκεται η σχολή τους.
Σύμφωνα με το αίτημα προς το υπουργείο που υπέβαλε ο κ. Μαντάς, είναι απαραίτητο η διαδικασία να γίνει περισσότερο ευέλικτη όσον αφορά στη τοποθεσία της μισθωμένης κατοικίας, καθώς με τον υφιστάμενο τρόπο λειτουργίας αφενός αδικούνται κατάφωρα πολλοί φοιτητές, αφετέρου διαθέσιμες κατοικίες του δήμου Μεσσήνης που θα μπορούσαν να λειτουργούν ως φοιτητική στέγη, παραμένουν αναξιοποίητες.
Κατά τον βουλευτή, θα ήταν αποτελεσματικότερη μια προσέγγιση με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ισχύουν σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα, λαμβάνοντας υπόψη τη χιλιομετρική απόσταση των διαθέσιμων κατοικιών από την έδρα του Πανεπιστημίου και των σχολών του, αντί του σημερινού αυστηρού περιορισμού με βάση τα όρια των δήμων. Με τον τρόπο αυτό μπορεί ταυτόχρονα να υπηρετείται το «γράμμα του νόμου» όσον αφορά στη χορήγηση του φοιτητικού στεγαστικού επιδόματος και να το λαμβάνουν όσοι πραγματικά το έχουν ανάγκη, χωρίς ωστόσο να εξαιρούνται άδικα φοιτητές από τη λήψη του, ενισχύοντας παράλληλα την προσφορά φοιτητικής στέγης, αλλά και την προσπάθεια για διατήρηση των ενοικίων σε όσο το δυνατόν χαμηλότερα επίπεδα.
