Η ΧΑΠ είναι η συχνότερη αναπνευστική νόσος. Είναι χρόνια επειδή αλλάζει και εξελίσσεται εδώ και πολλά χρόνια, προσβάλλει τους καπνιστές κυρίως μετά την ηλικία των 50 και μειώνει αισθητά την ποιότητα της ζωής των πασχόντων
Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση «κόβεται η ανάσα», είτε περιγράφει τη μαγεία ενός όμορφου ηλιοβασιλέματος είτε τη συντριπτική αίσθηση μιας ξαφνικής φοβίας. Αλλά τι γίνεται όταν η αναπνοή δεν κόβεται απλά για λίγες στιγμές, αλλά γίνεται καθημερινός αγώνας; Αυτή είναι η πραγματικότητα για περίπου 500.000 Έλληνες που ζουν με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), συχνά χωρίς καν να το ξέρουν.
Η ΧΑΠ είναι μια από τις σοβαρότερες, αλλά και πιο παρεξηγημένες, αναπνευστικές ασθένειες. Οφείλεται κυρίως στο κάπνισμα, ενώ η έκθεση σε ατμοσφαιρικούς ρύπους και οι γενετικοί παράγοντες μπορούν επίσης να επιδεινώσουν την κατάσταση. Αυτό που κάνει την ασθένεια τόσο επικίνδυνη είναι η αργή και ύπουλη εξέλιξή της, με τα πρώτα συμπτώματα, όπως ο χρόνιος βήχας και η δύσπνοια, να συγχέονται εύκολα με «καπνιστικό βήχα» ή τη φυσιολογική διαδικασία της γήρανσης.
Μήπως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς;
Η σκέψη μπορεί να προκαλεί τρόμο, αλλά τα στοιχεία είναι σαφή: περίπου το 50% των ατόμων που πάσχουν από ΧΑΠ δεν γνωρίζουν τη διάγνωσή τους. Ακόμη και όταν τα συμπτώματα αρχίσουν να γίνονται πιο έντονα, πολλοί ασθενείς αργούν να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια. Η έλλειψη ενημέρωσης, σε συνδυασμό με το στίγμα που συχνά συνοδεύει την ασθένεια, τους κρατάει μακριά από τις εξετάσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία της ζωής τους.
Η ΧΑΠ χαρακτηρίζεται από μόνιμη φλεγμονή των αεραγωγών και μείωση της ελαστικότητας των πνευμόνων. Σκεφτείτε το σαν να προσπαθείτε να αναπνεύσετε μέσα από ένα πολύ λεπτό καλαμάκι, ενώ κάποιος σφίγγει τα πνευμόνια σας. Το οξυγόνο δυσκολεύεται να φτάσει στο αίμα, οι καθημερινές δραστηριότητες γίνονται εξαντλητικές, και η ποιότητα ζωής μειώνεται δραματικά.
Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ μιας ανεκτής ζωής και μιας διαρκούς πάλης για ανάσα.Οι επιπτώσεις της είναι σοβαρές όχι μόνο για τους ασθενείς αλλά και για το σύστημα υγείας, καθώς η νοσηλεία λόγω επιπλοκών επιβαρύνει το ΕΣΥ.
