Στο νοτιότερο άκρο της Μεσσηνίας, στο ακρωτήριο Ακρίτας, βρίσκεται η κοσμοπολίτικη Κορώνη. Μια από τις ομορφότερες και πιο γνωστές παραλιακές πόλεις της Πελοποννήσου, που είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός λόφου, όπου δεσπόζει το βενετσιάνικο φρούριο. Δεν είναι τυχαίο ότι το προσωνύμιο αυτής της μικρής πόλης με τη μεγάλη ιστορία είναι «Αρχόντισσα του Μεσαίωνα».
Κορώνη
Χτισμένη αμφιθεατρικά στη δυτική ακτογραμμή του Μεσσηνιακού κόλπου, η Κορώνη, η πάλαι ποτέ φημισμένη Καστροπολιτεία της Μεσσηνίας, αποτελεί ένα οικιστικό σύνολο ξεχωριστής ομορφιάς, με έντονο νησιώτικο χρώμα.
Όπως και η γειτονική της Μεθώνη, η Κορώνη γνώρισε περίοδο ακμής κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους, όταν εξελίχθηκε σε αξιόλογο εμπορικό και ναυτικό κέντρο των Βενετσιάνων, συνήθη σταθμό για τους εμπόρους, τους προσκυνητές των Αγίων Τόπων και τους περιηγητές της Μεσογείου. Συχνά, μάλιστα, τα δύο σημαντικά αυτά μεσσηνιακά λιμάνια αναφέρονταν από κοινού ως «Μοθοκόρωνα».
Δεσπόζουσα θέση στην Κορώνη κατέχει το κάστρο της, που οικοδομήθηκε κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους (πιθανώς τον 6ο-7ο αιώνα) εκεί όπου παλαιότερα, κατά τον Παυσανία, βρισκόταν η πόλη Ασίνη.
Η αρχική βυζαντινή οχύρωση γνώρισε διαδοχικές οικοδομικές φάσεις κατά την Α’ Ενετοκρατία (13ος-15ος αιώνας) με την προσθήκη ενός μεγάλου περιβόλου στα ανατολικά, ισχυρών τειχών και διπλού ημικυκλικού προμαχώνα στη βορειοανατολική γωνία, για προστασία από την πλευρά της θάλασσας.
Το κάστρο της Κορώνης κατελήφθη από τους Τούρκους το 1500. Κατά τη διάρκεια της Α’ Τουρκοκρατίας (1500-1685) η οχύρωση του κάστρου ενισχύθηκε στη νοτιοανατολική πλευρά με μια δεύτερη γραμμή άμυνας και την προσθήκη δύο κυκλικών προμαχώνων στα άκρα της.
Πελοπόννησος: Οι καλύτερες διαδρομές για ένα αξέχαστο road trip!
Το κάστρο ανακατελήφθη από τους Ενετούς το 1685 (Β’ Ενετοκρατία), περιήλθε και πάλι στους Τούρκους το 1715 (Β’ Τουρκοκρατία), απελευθερώθηκε δε το 1828 από το γάλλο στρατηγό Νικολά Ζοζέφ Μεζόν.
Το Κάστρο της Κορώνης χτίστηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους, στη θέση, όπου δέσποζε κάποτε η πόλη της αρχαίας Ασίνης.
Στο κάστρο της Κορώνης ανεβαίνει κανείς με αυτοκίνητο , διασχίζοντας το δρόμο που ξεκινά από το πεζούλι του Αγίου Δημητρίου.
Το κάστρο της Κορώνης μαζί με το αδελφάκι του, εκείνος της Μεθώνης αποτελούσαν «Τα μάτια της Βενετίας» στη Μεσόγειο, καθώς από τον 13ο μέχρι τον 17ο αιώνα ήταν λιμάνια – «κλειδιά» για το εμπόριο από και προς την Ανατολή.
Το κάστρο τραβάει τα βλέμματα σαν μαγνήτης. Είναι πανέμορφο!
Όταν το επισκεφτείτε, σας συμβουλεύουμε για λίγα λεπτά να απολαύσετε τη θέα που προσφέρει.
Λίγα λόγια για την ιστορία του
Το Κάστρο γνώρισε διάφορες οικοδομικές φάσεις ανά χρονική περίοδο. Αρχικά, διακρινόταν σε ένα τριγωνικό χώρο και ένα εξωτερικό οχύρωμα στα ανατολικά. Το βυζαντινό φρούριο βρισκόταν στο ψηλότερο σημείο, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το γυναικείο μοναστήρι.
Κατά την Α Ενετοκρατία προστέθηκε ένας μεγάλος περίβολος στα ανατολικά, οικοδομήθηκαν ισχυρά τείχη και ο διπλός ημικυκλικός προμαχώνας στη βορειοανατολική γωνία, με σκοπό την προστασία από την πλευρά της θάλασσας.
Στην Α Οθωμανική περίοδο η οχύρωση ενισχύθηκε στη νοτιοανατολική πλευρά με μια δεύτερη γραμμή άμυνας, η οποία ανατινάχθηκε από το Morosini το 1685, και την προσθήκη δύο κυκλικών προμαχώνων στα άκρα της.
Κατά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ο προμαχώνας στο βόρειο άκρο του τείχους ανατινάχθηκε από τους Γερμανούς.
Σήμερα σώζονται λίγα ερείπια του συγκεκριμένου τμήματος του Κάστρου. Το 1463, στη δυτικότερη άκρη του, οι Βενετοί κατασκεύασαν ένα προμαχώνα, ο οποίος γνώρισε επάλληλες οικοδομικές φάσεις με τελευταία αυτήν της Β Ενετοκρατίας (1685-1715).
Στο εσωτερικό του κάστρου σώζονται τα κατάλοιπα της τρίκλιτης βασιλικής της Αγίας Σοφίας (πιθανόν του 7ου αιώνα) και η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους (ο αρχικός καθολικός ναός, αφιερωμένος στον Άγιο Ρόκκο, μετατράπηκε σε οθωμανικό τέμενος και εν συνεχεία, στους Νεότερους Χρόνους, σε ορθόδοξο ναό). Κατά τη διάρκεια των προσθηκών, χρησιμοποιήθηκε αρχαίο οικοδομικό υλικό.
Εντός των τειχών του κάστρου βρίσκεται, επίσης, η μονή του Τιμίου Προδρόμου, με υπέροχη θέα στη σύγχρονη κωμόπολη. Η μονή ιδρύθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον αρχιμανδρίτη Θεόδουλο (Γεώργιο Αναγνωστόπουλο).
Στο δυτικό άκρο του Κάστρου υπάρχει το παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι (Μονή του Τιμίου Προδρόμου) που ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.
