Αρχικά το ανέφερε ο Άλισον, το επανέλαβε ο Ρόδρι, και την περασμένη Πέμπτη ήταν η σειρά του Κουντέ.
«Θα φτάσει η στιγμή που θα χρειαστεί να προχωρήσουμε σε απεργία, γιατί αυτός φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος για να ακουστούμε από αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Αναλαμβάνουμε όλο και μεγαλύτερα ρίσκα, με αποτέλεσμα πολλοί τραυματισμοί, καθώς η ξεκούραση μειώνεται συνεχώς».
Οι ποδοσφαιριστές, και ειδικά αυτοί των μεγάλων συλλόγων, έχουν πλέον αρχίσει να εκφράζουν ανοιχτά τα παράπονά τους, συζητώντας για πιθανές απεργίες στο ποδόσφαιρο. Απεργίες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στις διοργανώσεις, είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο. Με τα παιχνίδια να αυξάνονται συνεχώς, το σύστημα φαίνεται έτοιμο να εκραγεί.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι υπάρχει η διαρκής επιθυμία από τις ποδοσφαιρικές για περισσότερα παιχνίδια, τα οποία φυσικά συνεπάγονται και περισσότερα κέρδη, από τα εισιτήρια, τους χορηγούς, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, και τις στοιχηματικές εταιρείες.
Καθώς υπάρχει μια αγορά πρόθυμη να πληρώσει, οι διοργανωτές θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, εισήχθη το Nations League, το οποίο αύξησε τα ματς των εθνικών ομάδων, ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων θα περιλαμβάνει πλέον 32 ομάδες, θυμίζοντας Μουντιάλ. Το νέο σύστημα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων προσθέτει ακόμα περισσότερα παιχνίδια στο καλεντάρι.
Ένας παίκτης που αγωνίζεται σε μεγάλο πρωτάθλημα 20 ομάδων (π.χ. Ισπανία, Αγγλία), συμμετέχει στο Champions League και είναι μέλος της εθνικής του ομάδας, μπορεί να φτάσει να αγωνιστεί σε 70 ματς μέσα σε μια σεζόν, χωρίς να υπολογίζονται οι καλοκαιρινές διοργανώσεις. Υπάρχουν παίκτες, όπως ο Χουλιάν Άλβαρες, που ολοκλήρωσε την περασμένη σεζόν με 75 παιχνίδια στα πόδια του. Παρά τις αυξανόμενες φωνές διαμαρτυρίας, η FIFA και η UEFA δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένες να αλλάξουν κάτι άμεσα, και ίσως δούμε σύντομα μια σύγκρουση ανάμεσα στους παίκτες και τις διοργανώτριες αρχές.
