Το στίγμα των έξι υποψηφίων όπως φάνηκε το σαββατοκύριακο…
Ξεκαθαρίζει το “στίγμα” των υποψηφίων για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, καθώς πλέον οι θέσεις τους για τα κομβικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το πώς βλέπουν το ΠΑΣΟΚ, τη θέση του στην κεντροαριστερά, τους στόχους του, τις δυνατότητες συνεργασίας με άλλες “προοδευτικές δυνάμεις” και τις σχέσεις με τη Ν.Δ. Ιδιαίτερα αυτό το “άτυπο ντιμπέιτ” του σαββατοκύριακου έδωσε ολοφάνερο στίγμα των προθέσεων και των θέσεων των έξι υποψηφίων. Ας τις δούμε συνοπτικά, λοιπόν, ξεκινώντας από τον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.
Ν. Ανδρουλάκης “ο πρωθυπουργήσιμος”
Ο Ηρακλειώτης πολιτικός είναι ξεκάθαρος όσον αφορά στις προθέσεις του για την κεντροαριστερά: Απορρίπτει εκ προοιμίου οποιοδήποτε σχήμα δεν είναι το ΠΑΣΟΚ! Οπότε οι οπαδοί της “ενωμένης κεντροαριστεράς” ως αντίβαρο στον Μητσοτάκη δεν μπορούν να ποντάρουν στον Ανδρουλάκη. Προτιμά – και δεν το κρύβει – το “πρώτος στο χωριό” και δεν έχει πλάνο για ευρύτερες συνεργασίες σε επίπεδο πολιτικών δυνάμεων. Επίσης έχει πολλάκις αναφερθεί απαξιωτικά στα στελέχη που βρήκαν αποκούμπι στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ από τον ΓΑΠ και τον Βενιζέλο, οπότε ούτε και “θεαματικές επιστροφές” μπορεί να περιμένει κανείς με πρόεδρο Ανδρουλάκη.
Στα οικονομικά ο Ανδρουλάκης συνεχίζει στην ίδια πορεία, του “σοσιαλφιλελέ” που εγκαινιάστηκε στο ΠΑΣΟΚ την εποχή Σημίτη και παγιοποιήθηκε με τον ΓΑΠ και τα μνημόνιά του.
Σε επίπεδο κυβερνητικής προοπτικής, ο Ανδρουλάκης λέει ότι πιστεύει στην κυβερνητική πρόταση του αυτόνομου ΠΑΣΟΚ και ότι «μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη», κάτι το οποίο προφανώς κατά βάθος… ούτε ο ίδιος πιστεύει. Έχει αποφύγει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα για προοπτική μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας με τη Ν.Δ. Οι απαντήσεις του, όποτε έχει ερωτηθεί σχετικά, είναι μεν… “οργισμένες” αλλά… ούτε μία φορά δεν έχει πει τη φράση «δε θα συνεργαστούμε ποτέ με τη Νέα Δημοκρατία».
Χάρης Δούκας, ΠΑΣΟΚ και κεντροαριστερά
Ο Χάρης Δούκας δε θα λέγαμε ότι έχει βγάλει όνομα ως “αριστερός”, τουναντίον θεωρείται τυπικός σοσιαλφιλελές, από εκείνους που παράγει το ΠΑΣΟΚ με το καντάρι τα τελευταία 25 χρόνια. Ωστόσο, στην προσπάθειά του να διαφοροποιηθεί και να προσεγγίσει το παραδοσιακό πολιτικό και ταξικό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, έχει υιοθετήσει μια πιο “αριστερή” ρητορική, κάτι που επισημαίνουν ιδιαίτερα τα φιλο-Ν.Δ. media, τα οποία τον βλέπουν ως «υπερβολικά αριστερό». Φυσικά δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά προφανώς το ότι κρατάει ανοιχτή την πόρτα για ευρύτερες κεντροαριστερές συνεργασίες και δεν την κλείνει, όπως λ.χ. ο Ανδρουλάκης, σημαίνει ότι τους χαλά τη… σούπα. Πολιτικά λοιπόν, έμφαση στο “αριστερά” της “κεντροαριστεράς” και δεν αποκλείει (αλλά ούτε και τις… διαφημίζει) συνεργασίες.
Οικονομικά, ανεξαρτήτως της ρητορικής που έχει υιοθετήσει, είναι σοσιαλφιλελές, οπότε δεν πρέπει να περιμένουμε… κοσμογονικά πράματα. Το ότι ήδη μιλά για δημόσιο νερό, δημόσιο πυλώνα στην ενέργεια και μείωση του χρόνου εργασίας είναι θετικά, αλλά… δεν τα δένουμε και κόμπο. Παρεκτός κι αν λειτουργήσει σε ένα σχήμα ευρύτερο από το ΠΑΣΟΚ.
Σε επίπεδο κυβερνητικής προοπτικής, έχει προτεραιότητα το ανεξάρτητο ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι ανοιχτός σε κεντροαριστερά σχήματα. Δε φαίνεται διατεθειμένες να παίξει την “τσόντα” σε κυβέρνηση Ν.Δ., αλλά… αυτό μένει να το δούμε στην πράξη αν και εφόσον δημιουργηθούν οι συνθήκες.
Παύλος Γερουλάνος, η “Αναγέννηση”
Ο Γερουλάνος είναι ο μοναδικός υποψήφιος που έχει προτείνει ένα σχέδιο μελλοντικής διακυβέρνησης της χώρας, το οποίο έχει ονομάσει “Αναγέννηση”. Βεβαίως δεν είναι ακριβώς… πλήρες σχέδιο, είναι μάλλον ένα πλαίσιο, ένα σκαρίφημα και μια συλλογή ιδεών, που όμως μπορεί να χρησιμεύσουν ως βάση για “κάτι”. Βεβαίως αναπαράγει την τραγική “καραμέλα” των “μεταρρυθμίσεων”, που είναι η σημαία της Ν.Δ., αλλά τουλάχιστον οι δικές του μεταρρυθμίσεις έχουν “κεντροαριστερό άρωμα”, σοσιαλφιλελέ βεβαίως, αλλά τουλάχιστον με παρόν το στοιχείο του “σόσιαλ” και όχι μόνο του “φιλελέ”.
Ο Παύλος Γερουλάνος κινείται στην κατεύθυνση του “ΠΑΣΟΚ μόνο”, έχοντας πει κατ’ επανάληψη ότι οι συζητήσεις που γίνονται περί κεντροαριστεράς είναι “σε λάθος βάση” και λέγοντας ότι «θα ανοίξει το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις». Δεν έχει δείξει διατεθειμένος να προχωρήσει σε ευρύτερες συνεργασίες.
Οικονομικά, οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει, όπως σημειώσαμε παραπάνω, έχουν και ισχυρό κεντροαριστερό πρόσημο, οπότε δεν είναι… σκληροπυρηνικός σοσιαλφιλελές.
Σε επίπεδο κυβερνητικής προοπτικής, είπαμε, πιστεύει στη χίμαιρα του “αυτόνομου ΠΑΣΟΚ”, και έχει αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο (και μάλιστα κατηγορηματικά) με τη Ν.Δ.
Άννα Διαμαντοπούλου, η μεταρρυθμίστρια
Η Διαμαντοπούλου είναι ίσως η μοναδική εκ των υποψηφίων που δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει οποιαδήποτε συνεργασία με την κεντροαριστερά. Άλλωστε, η πολιτικής της τοποθέτηση δεν έχει πουθενά τη λέξη “αριστερά”. Η θητεία της σε κυβερνητικές θέσεις και στην Κομισιόν επιβεβαιώνουν τον πολιτικό της προσανατολισμό.
Οπότε, οικονομικά είναι ξεκάθαρα φιλελέ, στηρίζει μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται στην κατεύθυνση εκείνων που κάνει σήμερα ο Μητσοτάκης, απλώς πιο… “αποτελεσματικές”. Για παράδειγμα, προτείνει προχωρημένα μοντέλα αυτοτελών νοσοκομείων… όπως Αμερική! Ανάλογες θέσεις έχει και για τη δημόσια Παιδεία.
Σε επίπεδο κυβερνητικής προοπτικής, απορρίπτει κάθε περίπτωση συνεργασίας με την κεντροαριστερά έστω και ως ιδέα και προφανώς δε θα απέρριπτε μια συνεργασία με τη Ν.Δ., που θα της επέτρεπε να εφαρμόσει… τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις της.
Μιχάλης Κατρίνης, ο “των συνεργασιών”
Ο μοναδικός ρεαλιστής (που το λέει, τέλος πάντων) για την κυβερνητική προοπτική του ΠΑΣΟΚ είναι ο Μιχάλης Κατρίνης. Που βλέπει τον δρόμο του ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία μέσα από τη συνεργασία με τις προοδευτικές δυνάμεις και όχι… αυτόνομα. Ωστόσο, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και… δεν έχει πιθανότητες εκλογής. Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτικός πολιτισμός συνεργασιών, εδώ είμαστε η χώρα των… μαγαζακίων. Ο Κατρίνης έχει την πιο “αριστερή” ρητορική απ’ όλους τους υποψηφίους και είναι κάθετα αντίθετος σε συνεργασία με τη Ν.Δ.
Νάντια Γιαννακοπούλου, «όχι στη συριζοποίηση»
Μπορεί να λέει τακτικά ότι «εμείς θα νικήσουμε τον Μητσοτάκη», αλλά… δεν έχει πει ότι «εμείς δε θα συνεργαστούμε με τον Μητσοτάκη». Αντίθετα, λέει σε κάθε ευκαιρία όχι στη συνεργασία με την κεντροαριστερά και όχι στη “συριζοποίηση” του ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας “αγεφύρωτες” τις διαφορές σε επίπεδο προγράμματος.
