Είναι συχνό φαινόμενο σε όλη την Ευρώπη, και όχι μόνο στην Ελλάδα, τα επώνυμα να συνδέονται με κάποια ιδιότητα ή εργασία.
Έτσι λοιπόν, «γεννήθηκαν» τα πρώτα επώνυμα, που δήλωναν ποιοι είναι γιοι κάποιων, τι εργασίες έκαναν ή αν είχαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Το γεγονός αυτό, αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στα επίθετα που είναι πιο δημοφιλή σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.
Η ιστοσελίδα EuropeIsNotDead συγκέντρωσε σε μια λίστα τα πιο δημοφιλή επώνυμα κάθε χώρας της Ευρώπης, αλλά και τι σημαίνει το καθένα από αυτά και πώς κατέληξε να είναι τόσο ευρέως διαδεδομένο.
Πορτογαλία: Silva (Σίλβα)
Όποια γωνία κι αν γυρίσεις το πιθανότερο είναι να συναντήσεις κάποιον «Σίλβα» ή «Ντα Σίλβα». Το όνομα προέρχεται από την λατινική λέξη «silva», η οποία σημαίνει δάσος.
Φυσικά το γεγονός δεν είναι τυχαίο καθώς η Πορτογαλία είναι μια χώρα με πλούσια δάση, μια μορφολογία που έχει επηρεάσει έντονα την παράδοση και την λαογραφία της. Το συγκεκριμένο επώνυμο συναντάται ακόμα πολύ συχνά σε χώρες που είχε επεκταθεί η πορτογαλική αυτοκρατορία, όπως η Βραζιλία αλλά και η Σρι Λάνκα και η Ινδία στην Ασία.
Ισπανία: Garcia (Γκαρσία)
Υπολογίζεται ότι το 3,5% των Ισπανών ονομάζεται «Garcia». Αυτό σημαίνει ότι περίπου 1.378.000 άνθρωποι «ακούνε» σε αυτό το επώνυμο.
Οι ρίζες του ονόματος αυτού οδηγούν στην προ-ρωμαϊκή εποχή και σύμφωνα με τους γλωσσολόγους προέρχεται από την βασκική γλώσσα, ενώ συνδέεται με το επίθετο «νέος» (gaztea). Το επώνυμο ήταν ήδη πολύ συχνό από τα πρώιμα μεσαιωνικά χρόνια στην Ισπανία. Μάλιστα, εξαιτίας της εγγύτητας της χώρας με την Γαλλία μέσω των Πυρηναίων, το επώνυμο Γκαρσία είναι το 14ο πιο συχνό και στην Γαλλία.
Γαλλία: Martin (Μαρτίν)
Συνήθως οι δημοφιλείς Άγιοι δίνουν το μικρό τους όνομα σε πάρα πολλούς πιστούς, όπως έχει συμβεί στην χώρα μας με τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Ιωάννη.
Στην Γαλλία όμως ένας Άγιος δημιούργησε το πιο δημοφιλές επώνυμο της χώρας. Έτσι, υπολογίζεται ότι περίπου 240.000 Γάλλοι έχουν το επώνυμο «Μαρτίν», το οποίο φέρεται να έχει τις ρίζες του στον Άγιο Μαρτίνο της Τουρ (Martin of Tours), τον πιο αγαπητό άγιο της χώρας.
Αν και δεν είναι γνωστό πως το όνομα του Αγίου Μαρτίνου κατέληξε να γίνει επώνυμο φημολογείται ότι αυτό ξεκίνησε από τα ορφανοτροφεία, τα οποία έδιναν το όνομά του ως επώνυμα σε παιδιά που ζούσαν εκεί.
Ιρλανδία: Μέρφι (Murphy)
Το πιο κοινό επώνυμο στην Ιρλανδία και ειδικά στην επαρχία του Κορκ είναι το «Murphy». Το όνομα αυτό σημαίνει «μαχητής της θάλασσας» καθώς προέρχεται από το όνομα «Murchadh» ή «Murragh», το οποίο μεταφράστηκε στα γαελικά ως «MacMurchadh» και «O’Murchadh» (ο απόγονος του Murchadh).
Οι οικογένειες O’Murchadh συνήθως ζούσαν στο Γουέξφορν, το Ρόσκομον και το Κορκ. Αρχικά το επώνυμο «αγγλοποιήθηκε» ως «ΜακΜέρφι» και τελικά κατέληξε ως σκέτο «Μέρφι» στις αρχές του 19ου αιώνα.
Ηνωμένο Βασίλειο: Σμιθ (Smith)
Σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, το 1,26% του πληθυσμού μοιράζεται το επώνυμο «Σμιθ» το οποίο προέρχεται από τα αρχαία αγγλικά. Η λέξη έχει τις ρίζες της στην λέξη που προφερόταν ως smið or smiþ και σήμαινε μεταλλουργός και τη λέξη smitan, το οποίο στα αρχαία αγγλικά σήμαινε «χτύπημα» μια λέξη που σήμερα αποδίδεται με το «smite».
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά του δύο Παγκοσμίους Πολέμους πολλοί Γερμανοί με το επώνυμο «Schmidt» το άλλαξαν σε «Smith», για να αποφύγουν τις διακρίσεις.
Νορβηγία: Χάνσεν (Hanssen)
Υπολογίζεται ότι περίπου 55.000 άνθρωποι από τα 5,5 εκατομμύρια των Νορβηγών έχουν το επώνυμο Χάνσεν. Στην πραγματικότητα το όνομα σημαίνει απλώς «ο γιος του Χανς» οπότε μάλλον θα πρέπει να υποθέσουν ότι και το όνομα Χανς είναι εξίσου δημοφιλές στην χώρα.
Σουηδία: Γιόχανσον (Johansson)
Τα 18 πιο δημοφιλή επώνυμα στην Σουηδία τελειώνουν όλα με την κατάληξη «-sson», η οποία όπως και στην Νορβηγία σημαίνει «ο γιος του». Έτσι, ο Γιόχανσον είναι πολύ απλά ο γιος του Γιόχαν και αυτοί υπολογίζονται σε 265.000 σε όλη την Σουηδία. Εξίσου δημοφιλές αλλά στην δεεύτερη θέση βρίσκεται το επώνυμο «Άντερσον».
Δανία: Νίλσεν (Nielsen)
Η παράδοση συνεχίζεται για τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και στην Δανία. Εδώ, οι περισσότεροι είναι «γιοι του Νιλς» εξ ου και… Νίλσεν. Περίπου το 5% των κατοίκων (288.050) μοιράζονται το συγκεκριμένο επώνυμο, το οποίο πήρε την πρωτιά πριν από μια περίπου δεκαετία από το εξίσου δημοφιλές μέχρι και σήμερα Γένσεν (Jensen). Εξαιτίας της αυξημένης μετανάστευσης των Δανών στο παρελθόν σε πολλές χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Αγγλία, μπορεί κανείς να συναντήσει το συγκεκριμένο επώνυμο σε διάφορες μορφές και γραφές όπως Nielson, Nelsen, Nelson, Neilson ή Neilsen.
Φινλανδία: Κόρονεν (Korhonen)
Αρκετοί διάσημοι αθλητές, πολιτικοί και καλλιτέχνες από την Φινλανδία μοιράζονται αυτό το επώνυμο όπως και 23.500 ακόμα Φινλανδοί, δηλαδή το 0.43% του πληθυσμού.
Αν και η λέξη δεν φαίνεται να έχει κάποια ξεκάθαρη σύνδεση με τα σύγχρονα φινλανδικά θεωρείται ότι προέρχεται από την αρχαία λέξη «korho», η οποία σε κάποιες διαλέκτους σημαίνει τον κουφό άνθρωπο ή τον μουδιασμένο.
Ολλανδία: Ντε Γιονγκ (De Jong)
Ο Φρένκι Ντε Γιονγκ θεωρείται ένα από τα μεγάλα ταλέντα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Ολλανδίας.
Την ίδια στιγμή ωστόσο δεν έχει ένα τόσο ξεχωριστό επώνυμο καθώς θα μπορούσε να τον μπερδέψει κανείς εύκολα με τους άλλους 86.500 Ντε Γιονγκ που ζουν στην Ολλανδία.
Όπως και με το ισπανικό Γκαρσία, έτσι και το Ντε Γιονγκ σημαίνει «ο νέος». Το επώνυμο συναντάται εδώ και αιώνες στην Ολλανδία και πολλά διάσημα πρόσωπα της ιστορίας ονομάζονταν έτσι.
Βέλγιο: Πέτερς (Peeters)
Το πιο δημοφιλές επώνυμο στο Βέλγιο είναι το Πέτερς και έχει τις ρίζες του στην ολλανδική γλώσσα. Υπολογίζεται ότι περίπου 32.700 άτομα ονομάζονται έτσι και φυσικά το όνομα απαντάται κυριως στις περιοχές της Φλάνδρας, όπου μιλούν ολλανδικά ή αλλιώς φλαμανδικά.
Είναι ενδεικτικό ότι στις περιοχές της Βαλλωνίας, όπου μιλούν γαλλικά, το επώνυμο είναι μόλις το 67ο πιο συχνό, ενώ και στις Βρυξέλλες είναι το δεύτερο πιο συχνό μετά το Γιάνσεν. Το Πέτερς σημαίνει «ο γιος του Πέτερ» (Πέτρος στα ολλανδικά).
Γερμανία και Ελβετία: Μίλερ (Müller)
Το επώνυμο «Μίλερ» σημαίνει στα γερμανικά «Μυλωνάς» και είναι το πιο συχνό επώνυμο που συναντάται τόσο στην Γερμανία όσο και στην Ελβετία, ενώ και στην Αυστρία είναι το πέμπτο πιο κοινό επώνυμο. Μόνο στην Γερμανία μπορεί να βρει κανείς 320.000 Μίλερ στον τηλεφωνικό κατάλογο το 1,5% του πληθυσμού), ενώ αυτό είναι και το όνομα ενός από τα μεγαλύτερα σούπερ μάρκετ στη χώρα.
Επιπλέον, υπάρχουν περίπου 40.000 παραλλαγές του επωνύμου. Ο Γερμανός ειδικός της ονοματολογίας Γιούργκεν Ούντολφ υπολογίζει ότι υπάρχουν περίπου 700.000 Γερμανοί που ονομάζονται Μίλερ.
Αυστρία: Γκρούμπερ (Gruber)
Το 0,4% των Αυστριακών ονομάζονται Γκρούμπερ και όπως όλα δείχνουν το όνομα προέρχεται από την βαυαρική ρίζα «Grub-», η οποία σχετίζεται με εργασίες λατομείων και γενικά με σκάψιμο στο έδαφος.
Ορισμένες πηγές συνδέουν την προέλευση της λέξης με την περιοχή Grub στην Αυστρια. Είναι κοινο στην γλώσσα της χώρας να προστίθεται η κατάληξη –er για να υποδηλωθεί η περιοχή προέλευσης κάποιου.
Ιταλία: Ρόσι (Rossi)
Στα ιταλικά η λέξη «rossi» είναι ο πληθυντικός αριθμός του «rosso», το οποίο σημαίνει κόκκινος ή κοκκινομάλλης. Αν και δεν είναι σίγουρο ότι η προέλευση του επώνυμου «Rossi» προέρχεται από το «Κοκκινομάλληδες»- μιας και οι Ιταλοί δεν φημίζονται για τα κόκκινα μαλλιά τους – αδιαμφισβήτητα το επώνυμο είναι το πιο συχνό στην Ιταλία.
Μάλιστα, συναντάται σε πάρα πολλές ακόμα χώρες του εξωτερικού εξαιτίας της συχνής μετανάστευσης των Ιταλών της προηγούμενες δεκαετίες.
Μάλτα: Μποργκ (Borg)
Στην Μάλτα το 3.3% του πληθυσμού, δηλαδή περίπου 13.200 άνθρωποι, μοιράζονται το επώνυμο Borg, ενώ στην χώρα του Μελιού (το όνομα της Μάλτας προέρχεται από το ελληνικό μέλι καθώς οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την περιοχή Μελίτη) το 76% των κατοίκων της, δηλαδή 307.886 άνθρωποι, μοιράζονται μόλις 100 διαφορετικά επώνυμα.
Θεωρείται ότι το Μποργκ προέρχεται από το όνομα της σικελικής πόλης Μπούργκιο, το όνομα της οποίας προέρχεται πιθανόν από το ελληνικό «Πύργος». Το επώνυμο συναντάται και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ως η Σουηδία και η Ισπανία (ως Μπούργκια).
Τσεχία: Νοβακ (Novák)
Σε πολλές σλαβικές γλώσσες συναντάμε το επώνυμο Νόβακ με διάφορες γραφές όπως Novák, Novak ή Nowak. Συγκεκριμένα, μόνο στην Τσεχία περίπου 70.000 άνθρωποι ονομάζονται έτσι. Η λέξη προέρχεται από την σλαβική λέξη για το «νέος» (nový στα τσεχικά) και σημαίνει κάτι μεταξύ «νέος άνθρωπος», «νεοφερμένος» ή «άγνωστος».
Το όνομα δινόταν συχνά σε κάποιον που ερχόταν σε μια καινούργια πόλη ή που προσηλυτιζόταν στον χριστιανισμό.
Σλοβακία: Χόρβατ (Horvath)
Το πιο δημοφιλές όνομα στην Σλοβακία υποδηλώνει ότι οι πρόγονοί του προέρχονταν από την… Κροατία! Τους προηγούμενος αιώνες αρκετοί Κροάτες κατέφτασαν ως μετανάστες στην Σλοβακία και είτε επειδή δεν είχαν επώνυμα είτε δεν ήταν εύκολο να τα προφέρουν οι ντόπιοι άρχισαν να τους ονομάζουν «Χόρβατ».
Η λέξη προέρχεται από την παλιότερη ουγγρική λέξη «Horvát» ή «Hrvat» που σημαίνει Κροάτης. Το επώνυμο είναι εξίσου κοινό και στην Ουγγαρία, όπου είναι όμως το δεύτερο πιο συχνό επώνυμο. Στην Σλοβακία με τον ίδιο τρόπο έχουν δημιουργηθεί κι άλλα γνωστά επώνυμα όπως Polak, Cech και Grek.
Πολωνία: Νόβακ (Nowak)
Όπως και στην Τσεχία έτσι και στην γειτονική της Πολωνία το πιο κοινό επώνυμο σημαίνει «νέος άνθρωπος» (αλλά με διαφορετική γραφή) και το έχουν περίπου 203.000 Πολωνοί.
Η… γυναικεία του έκδοση είναι «Nowakowa», ενώ σε αρκετές περιπτώσεις συναντάται και με την συνηθισμένη πολωνική κατάληξη ονομάτων «Nowakowski, «Nowacki» ή Nowakiewicz.
Λιθουανία: Καζλάουσκας (Kazlauskas)
Το πιο κοινό λιθουανικό επώνυμο προέρχεται πιθανότατα από το πολωνικό επώνυμο «Kozlowski» με αυτούς που το έφεραν να κατέληξαν στην Λιθουανία μέσω της μετανάστευσης και να έγιναν… Καζλάουσκας.
Λετονία: Μπέρζινς (Bērziņš)
Ο πρώην πρόεδρος της Λετονίας Άντρις Μπέρζινς (2011-2015) μοιραζόταν με πολλούς συμπατριώτες του κάτι κοινό: το πιο διάσημο επώνυμο της χώρας.
Το επώνυμο «Μπέρζινς» προέρχεται από την λετονική λέξη «bērzs», η οποία σημαίνει «σημύδα», και την κατάληξη «iòð» που χρησιμοποιούνταν για τον σχηματισμό πατρωνυμικών με μειωτική σημασία πριν τελικά γίνει τελικά κανονική κατάληξη πατρωνυμικών επιθέτων.
Μάλιστα, στις αρχές του 1800, όταν οι σημύδες αφθονούσαν στην Λετονία, ο νόμος όρισε ότι όλοι οι χωρικοί θα πρέπει να αποκτήσουν κάποιο επώνυμο. Έτσι, φαίνεται ότι οι περισσότεροι διάλεξαν κάποιο που τους ήταν πιο οικείο μιας και περιστοιχίζονταν από σημύδες!
Εσθονία: Ιβάνοφ (Ivanov)
Στην Εσθονία περίπου 7.000 άνθρωποι έχουν το επώνυμο Ιβάνοφ, ένας αριθμός που δεν είναι πολύ μικρός αν αναλογιστεί κανείς ότι η χώρα έχει μόλις 1,3 εκατ. κατοίκους.
Το όνομα με την χαρακτηριστική κατάληξη «-ov» των ανατολικών σλαβικών γλωσσών, η οποία υποδηλώνει την κτήση, ουσιαστικά σημαίνει «του Ιβάν», υποδηλώνοντας τον πατέρα κάποιου.
Λευκορωσία: Ζάιατς (Zajac)
Το πιο δημοφιλές επώνυμο της Λευκορωσίας έχει τις ρίζες του στην Πολωνία και εμφανίστηκε στην χώρα στα τέλη του Μεσαίωνα. Προέρχεται από την πολωνική λέξη «zając», η οποία σημαίνει «λαγός» και συχνά δίνεται ως παρατσούκλι σε κάποιον που τρέχει γρήγορα ή που είναι ντροπαλός.
Το επώνυμο μερικές φορές γράφεται και ως «Zajonc» επειδή η λέξη λαγός στα πολωνικά προφέρεται ως ζαγιόνκ (εξαιτίας του χαρακτήρα ą που προφέρεται ως -ον-).
Ουκρανία: Μέλνικ (МЕЛЬНИК -Melnyk)
Το Μέλνικ θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ό,τι το Μίλερ για την Γερμανία. Το πιο διάσημο ουκρανικό επίθετο είναι το «МЕЛЬНИК», το οποίο προφέρεται ως «Μέλνικ» και σημαίνει Μυλωνάς.
Στην Ουκρανία τα περισσότερα επίθετα προέρχονται είτε με την προσθήκη επιθημάτων που δηλώνουν κτήση είτε από επαγγέλματα ή τοπωνύμια.
Ρουμανία και Μολδαβία: Πόπα (Popa)
Περίπου 200.000 άνθρωποι από τα 24 εκατ. των ανθρώπων που κατοικούν στην Ρουμανία και την Μολδαβία μοιράζονται το επώνυμο «Popa», το οποίο πολύ απλά σημαίνει «Παπάς» στα ρουμανικά.
Το πιο διάσημο επώνυμο σε αυτές τις δύο χώρες το έχουν διάσημοι πολιτικοί, μουσικοί, ζωγράφοι, ενώ το δεύτερο πιο διάσημο επώνυμο είναι το «Popescu». Αυτό χάρη στην κατάληξη –escu σημαίνει απλώς ο… γιος του Παπά!
Ουγγαρία: Νάγκι (Nagy)
Με μέσο ύψος αντρών στο 1,77 (πηγή 2008) οι Ούγγροι δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν από τους πιο ψηλούς Ευρωπαίους. Ωστόσο, μάλλον έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση κι έτσι οι περισσότεροι Ούγγροι ονομάζονται «Νάγκι» με την λέξη να σημαίνει ψηλός ή μεγάλος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα επίθετα των Ούγγρων, εκτός από το Νάγκι, δηλώνει είτε την εργασία κάποιου είτε την καταγωγή του από περιοχές που παλιότερα άνηκαν στον Οίκο των Αψβούργων, όπως ‘Német‘ (Γερμανός), ‘Horváth‘ (Κροάτης) και ‘Tóth‘ (Σλοβάκος).
Σλοβενία: Νόβακ (Novak)
Όπως στην Τσεχία και την Πολωνία, έτσι και στην Σλοβενία οι… νέοι αφθονούν. Περίπου 12.000 άνθρωποι ονομάζονται Νόβακ, ωστόσο παρόλο που στατιστικά πρόκειται για το πιο συχνό επίθετο, δεν συναντάται σε όλες τις περιοχές της χώρας.
Έτσι, είναι πολύ συχνό στα κεντρικά και τις περιοχές γύρω από την Λιουμπλιάνα και το Τσέλιε, όπως και στα νότια και ανατολικά της χώρας. Ωστόσο στον βορρά, την δύση και στην περιοχή Γκόρισκα στα σύνορα με την Ιταλία είναι μάλλον απίθανο να συναντήσεις αυτό το επώνυμο.
Κροατία: Χόρβατ (Horvat)
Οι Κροάτες είναι περήφανοι για την καταγωγή τους και έτσι απλώς αποκαλούνται… Κροάτες! Το πιο κοινό επώνυμο της χώρας είναι το Χόρβατ, το οποίο στην πραγματικότητα είναι μια παλιότερη μορφή της λέξης «Hrvat», το οποίο σημαίνει «Κροάτης» στα κροατικά.
Το συγκεκριμένο επώνυμο συναντάται περισσότερο στις κεντρικές και βορειοδυτικές περιοχές της χώρας, όπου μιλούν την διάλεκτο kajkavian. Παράλληλα, υπάρχουν κι αρκετοί Κροάτες σερβικής καταγωγής που ζουν στην επαρχία Baranja της Κροατίας και έχουν αυτό το επώνυμο.
Σερβία: Πέτροβιτς (Petrović)
Σε πολλές σλαβικές χώρες συναντάμε το επώνυμο Πέτροβιτς, ωστόσο στην Σερβία είναι το πιο συχνό από κάθε άλλη χώρα. Το επώνυμο προέρχεται φυσικά από το όνομα Πέτρος και χάρη στην κατάληξη -ić σημαίνει ο «γιος του Πέτρου». Εξίσου κοινό είναι και το Κοβάσεβιτς, το οποίος σημαίνει ο γιος του σιδηρουργού.
Βοσνία Ερζογοβίνη: Χόντζιτς (Hodžić)
Το πιο κοινό επώνυμο της Βοσνίας Ερζεγοβίνης έχει τις ρίζες του στην Περσία και την λέξη «Khawaja» (καγουάτζα), ο οποίος ήταν τιμητικός τίτλος των σουφιστών δασκάλων και μπορεί να μεταφραστεί ως «Κύριος» ή «Αφέντης». Στα ελληνικά μας είναι πιο οικείο από το αλβανικό «χότζας». Αν και αρχικά αποτελούσε τιμητικό τίτλο τελικά κατέληξε να είναι επώνυμο.
Αλβανία: Χότζας (Hoxha)
Όπως ακριβώς και στην Βοσνία Ερζογοβίνη έτσι και στην Αλβανία το πιο διάσημο επώνυμο προέρχεται από τον τίτλο των σουφιστών. Έτσι, στην αλβανική του εκδοχή το επώνυμο είναι «Hoxha» και προφέρεται ως «Χότζα».
Φυσικά, ο πιο διάσημος Χότζα της χώρας ήταν ο Ενβέρ Χαλίλ Χότζα, ο κομμουνιστής ηγέτης της χώρας από το 1944 ως και τον θάνατό του το 1985.
Βουλγαρία: Ντιμιτρόφ (Dimitrov)
Ακολουθώντας την κλασική συνήθεια των περισσότερων σλαβικών χωρών και στην Βουλγαρία οι περισσότεροι παίρνουν το επώνυμο από το όνομα του… μπαμπά τους ή τελοσπάντων κάποιου προγόνου τους που τον έλεγαν Δημήτρη.
Βόρεια Μακεδονία: Μιλέφσκι (Milevski)
Το πιο διάσημο επίθετο της Βόρειας Μακεδονίας συναντάται σε διάφορες εκδοχές σε πολλές χώρες, όπως την Πολωνία, την Λετονία, την Ρωσία, την Ουκρανία. Αν και η ακριβής του προέλευση δεν είναι γνωστή πιθανόν προέρχεται από την πολωνική λέξη «miły», η οποία σημαίνει καλός, ευχάριστος. Πιθανόν να έχει σχέση και με αυτόν που προέρχεται από την περιοχή Malewo της Πολωνίας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το επώνυμο αυτό με την συγκεκριμένη κατάληξη δημιουργήθηκε το 1994 εξαιτίας ενός νόμου του Γιουγκοσλαβικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Σύμφωνα με αυτόν όλοι θα έπρεπε να πάρουν στο επώνυμό τους την κατάληξη -ski (οι γυναίκες -ska) ώστε να υπάρξει μια ομοιομορφία και να χαθεί η αίσθηση της εκάστοτε εθνικής ταυτότητας. Αν κάποιος αρνούνταν να το πράξει, έχανε αρκετά προνόμια. Αν και οι περισσότεροι προχώρησαν στην αλλαγή, υπήρξαν κι αυτοί που θέλοντας να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα αρνήθηκαν καταλήγοντας στην φυλακή ή ακόμα και στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ελλάδα και Κύπρος: Παπαδόπουλος
Όπως είναι γνωστό στην χώρα μας το πιο συχνό επώνυμο είναι το Παπαδόπουλος, το οποίο σημαίνει ο γιος του παπά και δημιουργείται σε συνδυασμό με την χαρακτηριστική κατάληξη –οπουλος.
Το όνομα συναντάται εξίσου συχνά και στην Κύπρο, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου όπου βρίσκονται Έλληνες μετανάστες.
Ισλανδία: Κανένα!
Η Ισλανδία είναι ίσως το πιο ξεχωριστό παράδειγμα καθώς πρακτικά οι 360.000 κάτοικοί του δεν έχουν επίθετα! Ουσιαστικά αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως επώνυμο απλώς προέρχεται από το όνομα του πατέρα ή της μητέρας του παιδιού και δεν δείχνει την μακριά καταγωγή της οικογένειας, όπως συνηθίζεται στις υπόλοιπες χώρες, παρά μόνο ποιος είναι ο πατέρας σου (ή η μητέρα σου).
Έτσι, για παράδειγμα, ο γιος του Stefan Gunnarsson θα ονομάζεται Robert Stefansson και η κόρη του Harpa Stefansdottir με τις καταλήξεις –son και –dottir που σημαίνουν αντίστοιχα γιος και κόρη.
Αντίστοιχα ο γιος του Robert Stefansson θα ονομάζεται πια Jakob Robertsson. Η συνήθεια αυτή υπήρχε σε όλους τους Σκανδιναβικούς λαούς (Νορβηγία, Φαρόε, Δανία και Σουηδία), ωστόσο σε αυτές τις χώρες κάποια στιγμή η πρακτική εγκαταλείφθηκε.
Γι’ αυτό και στις χώρες αυτές τα πιο δημοφιλή επίθετα σημαίνουν «ο γιος του…». Στην Ισλανδία αυτή η παράδοση ωστόσο συνεχίζεται ως και σήμερα. Μάλιστα από το 1925 υπήρχε νόμος που απαγόρευε στους πολίτες να παίρνουν οικογενειακό όνομα που να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά εκτός αν είχαν κάποιο σημαντικό νομικό έρεισμα που σχετιζόταν με την οικογενειακή κληρονομία.
Από το 2019 στο πλαίσιο της μη διάκρισης των παιδιών με βάσει το φύλο τους δια νόμου θα μπορεί πλέον κάποιος να επιλέγει την κατάληξη –bur για να ονομάσει το παιδί του, το οποίο θα σημαίνει «το παιδί του…». Υπολογίζεται ότι μόλις το 10% των Ισλανδών έχει επώνυμο με την κλασική έννοια του όρου.
Πηγή: janus.gr